Południowe sztormy recenzja

„Każdy dzień to nowa okazja, by spróbować raz jeszcze.”

Życie Kennedy w jednej chwili się zawaliło, straciła najbliższych sobie ludzi. Jakby tego było mało jej małżeństwo się rozpadło, a mąż sugeruje, aby spróbowała ułożyć sobie życie z daleka od niego. Załamana i bezradna prosi siostrę o pomoc, ma nadzieję, że będzie mogła się u niej na jakiś czas zatrzymać. Jej radość jest ogromna kiedy siostra udostępnia jej niewielki, własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow. W kobietę wstępuje nadzieja, że teraz wszystko się ułoży i będzie mogła zacząć wszystko od nowo. Kennedy dość szybko zadomawia się w nowym miejscu, niestety już niebawem pojawiają się pierwsze nieprzyjemne epizody. Mieszkańcy są bardzo specyficzni, wręcz wścibscy, bardzo chcą jak najwięcej dowiedzieć się o nowej przyjezdnej. Sąsiadem Kennedy jest przystojny, gburowaty i bardzo nieprzyjemny facet, który w dość ostrych słowach, nakazuje jej opuścić swój teren, gdy ta przez przypadek się tam znalazła. Już niebawem okazuje się, że tych dwoje łączy o wiele więcej niż im się początkowo wydaje.

Życiowe sztormy bywają bardzo różne, naszą parę spotykają te najgorsze. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła ciekawie utkana, niesie spore emocje i ukazuje pokomplikowane relacje międzyludzkie i niepokojące sferę uczuć. Kennedy i Jaxa – do obojga poczułam sporą sympatię. Różnią się od siebie kompletnie wszystkim. Ona miała szczęśliwe dzieciństwo i kochających rodziców, to miła, serdeczna, troskliwa młoda kobieta. Tragedia jaka ją dotknęła odcisnęła w niej trwałe piętno. Jaxa jest samotnikiem, gburowatym mrukiem, nie dopuszcza do siebie ludzi, odgrodził się od wszystkich grubym murem. Dlaczego tak postępuje?

Życie nigdy nie oszczędzało Kennedy i Jaxa, mają swoje problemy, a ich dusze spowija mrok. Ich przypadkowe spotkanie wywołuje w nim początkowo niechęć, wręcz wrogość, a w niej ciekawość. Ich relacja stopniowo zaczyna się zmieniać, od samego początku coś ich do siebie przyciąga. Lekceważenie innych, wyrzuty sumienia, ogromny ból po stracie bliskich. Pokonywanie własnych słabości i lęków, odnajdywanie siebie. Miłość która przetrwa każdy, nawet najgorszy sztorm.

Małomiasteczkowa, specyficzna społeczność, ogólna ciekawość, szerzące się plotki. Tutaj wszyscy, wszystko o sobie muszą widzieć.

Poruszająca, słodko – gorzka opowieść, która całkowicie mnie porwała. O walce o siebie samego, o wybaczaniu sobie i próbie odbudowania życia na nowo. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Serdecznie polecam.