Klub Dzikiej Róży recenzja

"Morderstwo. W samym środku sielskiego, sennego Waszyngtonu z jego płotami ze sztachet! I to w Święto Dziękczynienia!"

🌹🌹🌹

Znacie twórczość Kate Quinn?
"Klub Dzikiej Róży" to moje pierwsze spotkanie z autorką. Przyznam, że ta książka bardzo mnie zaintrygowała i zaskoczyła.

Już początek zapowiada się obiecująco, bo oto w Domu Pod Dziką Różą zostają znalezione zwłoki.
Śledczy próbują odkryć kim jest denat i kto stoi za jego zabójstwem.
Wszak Dom zamieszkiwało siedem kobiet. Siedem różnych kobiet, z różnymi historiami i tajemnicami.
Kate przybliża czytelnikowi portrety psychologiczne każdej z nich. Przedstawia ich życie i to, jak odnajdują się we współczesnym świecie.
Pokazuje ich troski, plany, marzenia.
Pokazuje życie w Ameryce, w realiach lat 50 XX wieku, wplatając w to poglądy polityczne, ustrój, władze...
Wplatając codzienność.
Wplatając historię.

Dom Pod Dziką Różą odżył, wraz z pojawieniem się w nim Grace.
Kobieta wprowadziła do niego radość.
Sprawiła, że mieszkające tam kobiety zaczęły ze sobą rozmawiać i spędzać wspólnie czas.
Czwartkowe kolacje, które zapoczątkowała zmieniły życie mieszkanek. Dom staje się prawdziwym domem, a one - rodziną.
Kobiety zacieśniają więzy.
Rozmawiają.
Powierzają swoje tajemnice.
Opowiadają swoje historie.
Otwierają się przed sobą.
Właśnie przygotowują się do wspólnego obchodzenia Święta Dzieńkczynienia.
Współpracują.
I wydają się szczęśliwe.
Tymczasem w Domu dochodzi do morderstwa.
Na miejsce przybywają policjanci.
I każda musi złożyć zeznania.
Czy w takich chwilach będzie liczyła się przyjaźń?
Czy w takich chwilach liczy się solidarność?

"Klub Dzikiej Róży" jest idealnie napisaną powieścią. Możemy wejrzeć wgłąb naszych bohaterek. Poznać je z każdej możliwej strony. Autorka nieustannie przybliża nam ich portrety. Odkrywa największe sekrety. Kate Quinn robi to z niezwykłą starannością i subtelnością, momentami wręcz z pewną nostalgią.
Karta po karcie odkrywa historię każdej z nich, splatając je w jednolitą całość.
Powieść napisana jest z perspektywy każdej z kobiet.
Nawet Dom staje się narratorem, co tylko podsyca jej wydźwięk. Dom jest naocznym świadkiem, skrywającym własne tajemnice i strzegącym tajemnice ludzi, przekraczających jego mury.

Dacie szansę tej powieści?