Szron recenzja

Czy wzięłabyś udział w turnieju o rękę króla elfów?

Od razu po przeczytaniu opisu poczułam, że "Szron" to książka dla mnie. Mieszanka "Rywalek" i "Dworów" była strzałem w dziesiątkę i zatrzymała mnie na dosłownie dwa wieczory - tylko tyle potrzebowałam, aby zatracić się w opisanej historii .

Gdy Ava po niezdarnym pijackim i publicznym obrażaniu króla Torina otrzymuje od niego ofertę, aby dołączyć do turnieju o tron królowej i wygranie go tylko po to, by później rozwieść się z Torinem, nie zastanawiała się długo. Rozpaczliwie potrzebowała pieniędzy i oderwania od ludzkiego życia.

Bardzo spodobała mi się relacja Avy i Torina oparta na układzie. On miał doprowadzić ją do zwycięstwa, a ona nie miała dać się zabić. Początkowo była pomiędzy drobna niechęć, ale raczej na skutek uprzedzeń, aniżeli prawdziwych uczuć. Dosyć szybko było wiadomo, że mają ze sobą więcej wspólnego niż początkowo zakładali, a pozorny prosty układ nieobejmujący uczuć nagle okazał się trudny do wykonania. Torin zaczął niepokojąco dużo myśleć o Avie, a ona o nim, co mocno pokomplikowałosprawy Torinowi, z uwagi na to, że ciążyła na nim klątwa.

W tej książce dosyć dużo dzieje się jak na niecałe 350 stron. Relacja głównych bohaterów płynnie się rozwija, ale momentami chciałam wydłużyć, to co pomiędzy nimi się działo. Podobał mi się szybki rozwój wydarzeń i magia związana ze światem elfów i ich brutalnością, ale z chęcią wydłużyłabymtę książkę o minimum 100 stron, aby więcej czasu spędzić w jej towarzystwie.

Rozpisałabymna przykład świat elfów. Jego budowa jest zgodna z zasadą "keep it simple", ale fabuła miała potencjał na stworzenie czegoś bardziej 'wow'. Co prawda, prosta konstrukcja świata mi nie przeszkadzała, ale może na chwilę zwolniłaby szybkie zauroczenie Avy i Torina.

Na pochwałę zasługują sceny nauki walki, jak i samych walk podczas turnieju. Brutalność elfów została w nich uwidoczniona, choć jednocześnie odczuwam niedosyt, że było ich tak mało. Konkurencji podczas turnieju też było stosunkowo mało, choć zrzucam winę na to, że Torin bardzo chciał zapewnić Avie zwycięstwo, więc im mniej okazji do jej porażki, tym lepiej.

Ach, no i mocno zaskoczyło mnie to, że do fabuły wkradło się urban fantasy i obecność kamer telewizyjnych podczas turnieju. Nie spodziewałam się tego, ale w sumie wytworzył się dzięki temu ciekawy kontrast pomiędzy staroświeckim światem elfów, a nowoczesnym światem ludzi.

Dla mnie ta książka wyląduje wysoko w rankingu i choć żałuję, że nie jest bardziej rozbudowana, to bardzo szybko mnie w sobie rozkochała.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Papierowe Serca]