Monte Cassino recenzja

Do każdej książki, którą mam przyjemność poznać podchodzę z wielką ostrożnością, głodna słów i przeżyć autora, które wnikają w duszę.
Tym razem dane mi było przejść wojennym szlakiem, który na zawsze wrył się w pamięć..
Każdy ma jakąś ulubioną porę dnia bądź czas w którym najchętniej zajmuje się swoim hobby. Dla mnie najpiękniejszą porą jest poranne czytanie, przy kawie czy śniadaniu. Niemniej jednak książki wojenne od teraz obsadzam w inne ramy czasowe. To zupełnie nie jest tematyka poranka … :)
Dlatego jeśli należycie do osób o wrażliwym żołądku proponuję zmienić swoje przyzwyczajenia :)
Ale do rzeczy...

W zasadzie Hassel nie zaskoczył mnie aż tak bardzo, przeglądając jego życiorys od razu określiłam pewne kryteria, którymi będzie kierował się w swoich książkach. „Człowiek o bogatej przeszłości „ niejeden tak by powiedział. Może to właśnie dlatego opowieść o żołnierskim trudzie czyta się tak swobodnie. Oczywiście nie jest to książka historyczna, która podaje określoną liczbę i określone fakty. Istnieją główne wątki a całość tak doskonale zharmonizowana że właściwie dlaczego nie miałoby nie mieć miejsca? Wojna jest okrutna, wojna bez zasad, odarta z resztek człowieczeństwa...

Pokusy i cierpienie, adrenalina która pulsuje w skroniach w napadzie dzikiego szału.. Czas, gdzie nic się nie liczy, nawet to po której jest się stronie, walczysz nie o ojczyznę ale o własne życie.

Przeczytałam tą książkę, tak inną od wszystkich, pełną grozy i współczucia..
i nie mogę przestać o niej myśleć... wciąż znajduję się pod Monte Cassino, wśród szczurów bez sierści i odgłosu spadających bomb.. widzę dziecko z nasionkami w kieszeni, będące szpiegiem... widzę wiszące ciała na gałęzi drzew i trupy w leju po bombie.... to wszystko jest tak realne, aż za bardzo..

Z niecierpliwością sięgam więc po kolejną wydanie Hassela by doświadczyć uczuć na tyle silnych na ile pozwalają jego książki...