Pokojówka recenzja

Pióro Autorki do tej pory nie było mi znane, choć jej dylogia "Na niby" była ogromnie polecana. Nie udało mi się jeszcze po nią sięgnąć, ale po tym, co zaserwowała mi w "Pokojówce" z pewnością jej nie pominę.

Pewnie większość z Was uwielbia motyw szef-pracownica, a ja się przyznam, że książek z tym wątkiem przeczytałam zaledwie kilka. Dlatego byłam bardzo ciekawa, jakie wrażenia na mnie wywrze "Pokojówka".

Książkę czytało się bardzo przyjemnie, Autorka w genialny sposób potrafiła zasiać we mnie ziarno niepewności. Wątek szef-pracownica został świetnie przedstawiony, choć ja byłam bardziej zainteresowana internetową znajomością głównej bohaterki z niejakim "Rockefeller'em". Co by nie było, on pojawiał się praktycznie cały czas. Bohaterka podczas romansu ze swoim szefem, dalej nie odpuszczała sobie tej znajomości, w której coraz bardziej zaczynało iskrzyć. Zastanawiałam się, jak to zostanie pociągnięte, kogo na samym końcu wybierze bohaterka, jak dojdzie do spotkania pomiędzy Rockefeller'em a Melanie. Ta ciekawość dosłownie zżerała mnie od środka.

Książka sama w sobie była ciekawie poprowadzona, jednak brakowało mi czegoś. Ostatnio czytając książki, trafiam na takie, gdzie historia jest przedstawiona z dwóch perspektyw, a tutaj tego nie było. Po skończeniu powieści wiedziałam, że był to celowy zabieg, by czytelnik nie domyślił się, który z bohaterów zostanie z naszą Melanie. Właśnie to sprawiało, że historia była dość tajemnicza, choć ja niektórych wydarzeń byłam bardziej niż pewna. Oczywiście nie umniejszyło to moim uczuciom względem książki.

Bohaterzy zostali świetnie wykreowani, władczość oraz nieustępliwość Mateo De Luki - właściciela sieci hotelów, w którym pracowała Melanie, sprawiała, że w książce pojawił się ogień. Główna bohaterka, która z początku była nieporadna, zaczęła z czasem nabierać tego pazura, który przy wielu momentach tworzył mieszankę wybuchową. Czasami jednak bohaterka potrafiła zirytować mnie swoim dziecinnym zachowaniem i wątpliwościami względem wierności Mateo.

Podsumowując - książka ma swoje plusy i minusy, są w niej momenty, które irytują, bawią i sprawiają, że czytelnik nie może się oderwać. Ja pomimo domysłów, w którą stronę ma pójść fabuła, bawiłam się bardzo dobrze, czytając ją. Polubiłam pióro Autorki i z wielką przyjemnością sięgnę po jej kolejne dzieła.

Dziękuję serdecznie Autorce oraz wydawnictwu za egzemplarz recenzencki. Szczerze mogę polecić tę książkę fanom wątku pracownica-szef.