Pogranicze wszystkiego. Podróże po Wołyniu recenzja

Wołyń. Palący rozdział w historii Polski okresu II wojny światowej. Napisano o nim jużwiele, choć o współczesnym Wołyniu nie ma zbyt wielu publikacji. Jeśli ktoś myśli, że książka ta skupia sięgłównie na rzezi wołyńskiej, jest w błędzie. Natalia Bryżko-Zapór zabiera nas w podróż ku współczesnemu Wołyniowi, a zbrodnia wołyńska pojawia się zaledwie na kilku stronach.
Książka podzielona jest na sześć części, a każda z nich zawiera po kilkanaście esejów. W każdej inny Wołyń, inne wydarzenia, inne miejsca. Autorka sukcesywnie, skrupulatnie i z mapą w ręku odsłania przed czytelnikiem miejscowości Wołynia, a raczej wydarzenia poszczególnych jego regionów. Na początku przedstawia czytelnikowi czym jest Wołyń i dlaczego o nim pisze. Podkreśla jego wyjątkowość, a zarazem traktuje jako region, który kiedyś należał do Polski, a teraz sobie ot tak, istnieje przy jej granicy. Niczym oderwany płatek od kwiata.
Znajdziemy tutaj opis Wołynia od podszewki. Autorka rozpoczyna podróż począwszy od prastarych dziejów i pogaństwa. Pisze o nierozerwalnym związku Wołynia z legendami, wróżbami, rusałkami i różnymi innymi mitycznymi stworzeniami. Stwarza klimat. Płynnie przechodzi do opisu ówczesnego prawosławia, kwestie religijne są dla niej ważne. Bez tego, nie byłoby Wołynia.
Lecz książka ta, to przede wszystkim życie ówczesnych mieszkańców tego regionu. Jak wygląda, dlaczego jest takie, a nie inne, co je ukształtowało. Tutaj zostaje poruszone życie ludzkie, problemy, radości, oczekiwania. Autorka przedstawia, w jaki sposób toczy się życie na Ukrainie, na Wołyniu. W jaki sposób żyje się tam ludziom. Trudno. Cieżko. Pojawia się wspólna przeszłość i Polski i Ukrainy. Na Ukrainie mało kto pamięta rzeź. Często słychać słowo wstyd i pojednanie. Jest także Krym. I to, co obecnie siętam dzieje. Wojna. Śmierć. Strach. Przez opowieści przebija się głos mieszkańców Wołynia, którzy pragną spokoju, bezpieczeństwa, a także przyjaźni z Polską.

Nie jest to łatwa książka. Nie tylko przez poruszaną tematykę. Mnie nie czytało się jej łatwo. Być może dlatego, że szukałam w niej echa rzezi wołyńskiej. Jest to pozycja dla tych osób, które interesują sięUkrainą, dla których Wołyń stanowi coś więcej niżeli mordowanie i przeszłość.
Niemniej, uważam, że autorka wykonała ogrom pracy, by dotrzeć do ludzi i wydarzeń, które kształtują dzisiejszy Wołyń.

Warto także wspomnieć, iż na początku książki znajduje się mapa przedstawiająca terytorium Wołynia, na której zaznaczono wymienione w książce miejscowości.