Błękit Szafiru. Trylogia czasu recenzja

Broń, z którą człowiek nie umie się obchodzić, zostaje z reguły użyta przeciw niemu

"- [...] Ale dżentelmen nie rozmawia o takich sprawach. - Zgodziłabym się na taką wymówkę, gdybyś był dżentelmenem."

Pierwsza część „Trylogii Czasu”, czyli „Czerwień Rubinu”, jest uznawana za bestseller, ja niestety nie miałam okazji się z nią zetknąć. Od portalu NaKanapie otrzymałam niedawno audiobook drugiego tomu autorstwa Kerstin Gier (nie! Nie gram w gry!) – „Błękit szafiru”. Jakie wrażenia?

Gwendolyn Sepherd to rubin, ostatnia z dwunastu podróżników czasów. Lucy i Paul ukradli chronograf. Tyle wiem. Gideon wraz z Gwendolyn właśnie wrócili z XX wieku wpatrzeni w siebie. Ale sprawy się bardzo komplikują. Wszyscy wierzą w winę Paula i Lucy. Dziewczyna jest narażana na wiele niebezpieczeństw, w tym grozi jej złamane serce… Uczucia Gideona do Gwen zostają wystawione na najpoważniejszą próbę. A potem? Co i rusz przenosimy się w czasie, rozwiązujemy zagadki, uciekamy przed wrednych hrabią de Saint Germain.

Główną bohaterkę bardzo łatwo udało mi się polubić. Autorka idealnie wykreowała każdą z postaci tak, by można było je sobie wyobrazić. Nie są mdli, wręcz przeciwnie, ich charaktery są różnorodne. W większości z nich odnalazłam rodzinę lub znajomych.

Akcja leci na łeb, na szyję, nie pozwala odetchnąć nawet na chwilę. We fragmentach sama zaczęłam się zastanawiać, kto jest białym, a kto czarnym charakterem. Razem z bohaterami próbowałam rozwiązywać zagadki. A czasami, podczas słuchania, krzyczałam „Nie! Uciekajcie!”

Zakończenie. Ah, te zakończenia! Autorka kończy w tak niespodziewanym momencie. Ciężko westchnęłam, gdy nagranie się zakończyło, nie miałam bowiem odpowiedzi na większość z pytań, które zadawałam sobie przez kilka poprzednich godzin. Nie pozostaje nic innego, jak czekać na kolejny tom.

Podsumowując, książka bardzo mi się podobała. Stwierdziłam jednak, że musiałabym najpierw przeczytać I tom serii, a potem ponownie wysłuchać „Błękitu…”. Niektórych wątków nie rozumiałam, ale wynikało to zapewne z braku wiedzy faktów, które wyjaśniono w poprzedniej części.


Jeszcze jedna propozycja, która tyczy się raczej wszystkich audiobooków, nie tylko tego konkretnego. Łatwiej byłoby mi się wczuć, gdyby książkę czytało kilka osób. Mam na myśli podział na role. Czasem wyobrażałam sobie kogoś, a potem okazywało się, że mówiła to całkiem inna postać. Irytujące, ale do przeżycia.

"- Jest cała - powiedział z ulgą w głosie. Tak. Pomijając moje serce"

Kerstin Gier
Błękit Szafiru
Saphirblau. Liebe geht durch alle Zeiten
Trylogia Czasu Tom 2
Egmont
364 str / 10 godzin
2011