Uzdrowienie wewnętrzne recenzja

Z czym Wam się kojarzy uzdrowienie wewnętrzne? Moim pierwszym skojarzeniem jest sakrament pokuty i pojednania. To właśnie w jego przestrzeni dokonuje się najważniejsze, najpiękniejsze, ale i powiedzmy sobie to otwarcie najtrudniejsze uzdrowienie- ludzkiego serca. Ale wbrew pozorom nie o tym mówi ta książka. Jej tematem jest medytacja chrześcijańska oparta na spotkaniu ze swoimi nierzadko bardzo trudnymi, traumatycznymi doświadczeniami w oparciu o bliskość Jezusa, jakie daje nam Jego, Słowo. Powrót do tego, co trudne i nieraz bolesne nie ma na celu rozstrzyganie dawnych ran i wspomnień po to, by wejść w rolę ofiary ( jaki to jestem biedny, jak ciężkie życie miałem)- nic z tych rzeczy.

Wracamy do czasu, którego albo nie pamiętamy albo mamy z tego okresu pojedyncze migawki albo wiedzę o nim czerpiemy z opowieści rodziców ( okres płodowy, wczesne dzieciństwo, wiek przedszkolny, wiek szkolny) po to, aby zobaczyć wszelkie braki z tego okresu. I co najważniejsze, aby pozwolić na to, żeby Jezus wypełnił je Swoją łaską. Ktoś zapyta; po co to, komu? I jakie to ma znaczenie w dorosłym życiu? Nasze grzechy, upadki i słabości często mają drugie dno: u podstawy leżą niezapomniane potrzeby z dzieciństwa. A kto może je uleczyć niż ten, Kto z miłości do mnie i do Ciebie oddał życie na krzyżu? Po to, abyśmy mieli życie i mieli je w pełni? A życie w pełni jest możliwe, gdy nic nas nie uwiera wewnętrznie. To nie jest lektura na jeden wieczór na odmozdrzenie, bo to czego dotyka nie jest łatwe,lekkie i przyjemne. Wręcz przeciwnie: jest trudne i bolesne nieraz bardzo. Ale jeśli tylko pozwolimy, aby Jezus ozdrowił to, co tego wymaga, już nie będzie bolesne. Jego dotyk zawsze uzdrawia. Trzeba tylko Mu na to pozwolić.

Książkę bardzo polecam mimo, że to, czego dotyka nie zależy do rzeczy łatwych, lekkich i przyjemnych.