Wianek z lawendy recenzja

Uwielbiam Francję i wszystko co z nią związane, dlatego lubię zatapiać się w powieściach gdzie akcja, bądź część akcji rozgrywa się właśnie tam.

Agnieszka Olejnik, dzięki swej nowej książce przenosi nas do Prowansji. Ale może po kolei.

Na samym początku poznajemy trójkę głównych bohaterów, Berenikę, Jakuba i Halinę czyli Inkę. Berenika opiekuje się schorowaną matką i już dawno zrezygnowała z własnego życia na rzecz swojej mamy. Inkę natomiast zdradził mąż i próbuje jakoś swoje życie poskładać, a Jakuba poznajemy gdy jest zapracowanym lekarzem, który samotnie wychowuje nastoletniego syna. Cała trójka zna się jeszcze z czasów gimnazjalnych, a od niedawna odnowili kontakt.

Jest to słodko-gorzka historia o sile przyjaźni i poszukiwaniu miłości oraz własnego ja. Pięknie napisana z tłem słonecznej Prowansji wypełnionej lawendą, a to za sprawą Bereniki, która udaje się tak by poznać tajemnice matki sprzed lat. Muszę przyznać, że to był bardzo ciekawy wątek i z zainteresowaniem go śledziłam.

Podobało mi się też to jak autorka naprzemiennie pisała o losach bohaterów. Więcej książki poświęciła Berenice i Jakubowi, ale wcale mi to nie przeszkadzało. Poza tym kolejną rzeczą na plus jest wplatanie listów i e-maili w powieść. To bardzo urozmaica samą książkę i tym ciekawiej się ją czytało.

Czytanie tej książki to była przyjemność. I pewnie wiele osób czytając ją szybko zorientuje się jak potoczą się losy bohaterów, to ja uważam, że to wcale nie przeszkadza w czytaniu jej. Nie zawsze musi być wielkie zaskoczenie czy ciągłe zwroty akcji, czasem warto poczytać o bohaterach, którzy się zmieniają i właśnie obserwować tę zmianę. Jak rozwijają się w trakcie powieści, jak to co ich spotyka ubogaca ich, a jak jest do tego piękne tło to nic więcej nie trzeba do pełni przyjemności.

Polecam tę książkę na majowy lub letni, ciepły wieczór. Czytając ją ma się przed oczami wieczór w Prowansji, pola lawendy i spokój lata. Tą książka autorka przekonała mnie do siebie i z chęcią przeczytam inne jej powieści.