Naucz mnie fruwać recenzja

Tomik poezji „Naucz mnie fruwać” autorstwa Wacławy Leokadii Adelstein to liryczny zbiór wierszy, który subtelnie porusza różnorodne tematy egzystencjalne: ulotność życia, miłość i piękno natury. Autorka snuje opowieści pełne nostalgii, refleksji, ale także nadziei, zachęcając czytelnika do zastanowienia się nad ulotnością ludzkiej egzystencji i wartością chwil spędzonych w bliskości z naturą oraz drugim człowiekiem.

„Wiosenne marzenia” to utwór, który odznacza się melodyjną formą i obrazowym językiem, w którym Adelstein przywołuje motyw wiosennego odrodzenia. Poezja ożywa dźwiękami natury: koncertami słowików i orkiestry skrzypcowej, tańcem cykad, a także figlarnym zefirem. Liryczny podmiot w wierszu jest osobą zauroczoną wiosną i jej magią, która unosi na skrzydłach miłości. Adelstein pokazuje, jak krótko trwa intensywne uczucie i jak jego przemijanie pozostawia po sobie jedynie blade wspomnienie. W tym wierszu autorka zręcznie łączy uczucia z naturalnym cyklem odradzania się i przemijania, co nadaje poezji uniwersalny charakter.

Podobnie malowniczo oddziałuje na czytelnika „Jesienny wietrzyk”, gdzie natura przybiera postać swawolnego, figlarnego skrzata, który igra z ludzkimi zmysłami. Wiersz jest pełen obrazów jesiennych pejzaży – kwitnących wrzosów, babiego lata czy złocących się liści, w których wietrzyk odgrywa główną rolę, stając się przewodnikiem po tej barwnej i pełnej życia scenerii. Utwór ten ujawnia talent Adelstein do tworzenia pełnych wdzięku i ruchu opisów przyrody, co wzbogaca warstwę symboliczną.

W wierszu „rozstania” autorka w niezwykle minimalistycznej formie przekazuje treść pełną emocji i zadumy. Płomień znicza, zgaszony przez lekki wiatr, staje się tu alegorią przemijania życia, a cisza otulająca drzewa – symbolem wiecznego spoczynku. Utwór ten pokazuje wrażliwość poetki na delikatność i nieuchronność ludzkiego losu.

Z kolei wiersz „dobre słowo” porusza temat wartości małych, często niedocenianych gestów i słów. Poetka subtelnie przypomina, że to właśnie te drobne, dobre słowa mogą stanowić cenny skarb. Forma tego utworu jest refleksyjna, a jego treść – nawiązująca do konieczności dbania o wzajemne relacje – skłania do przemyśleń nad codziennym życiem.

Na zakończenie warto zwrócić uwagę na bardziej filozoficzne wiersze, takie jak „Kolorowy świat” oraz „dziwny ten świat”. Pierwszy z nich prezentuje życie jako kalejdoskop pełen barw i wyzwań, zachęcając czytelnika do aktywnego udziału w jego nieprzewidywalnym biegu. Adelstein stawia tu na optymistyczne przesłanie, ukazując życie jako nieustanną podróż pełną możliwości, mimo czyhających przeszkód. Wiersz „dziwny ten świat”, natomiast przybiera formę bardziej introspektywną, zadając pytania o sens poszukiwań i o to, jak sami budujemy wokół siebie bariery, często zupełnie iluzoryczne.

Tomik „Naucz mnie fruwać” to niezwykła podróż przez światy marzeń, wspomnień i codziennych obserwacji. Wiersze Wacławy Leokadii Adelstein odznaczają się zmysłowym językiem, umiejętnością budowania nastroju i głębokim zrozumieniem ludzkiej natury. Autorka balansuje między lekkością opisów natury a poważnymi refleksjami nad przemijaniem i wartościami, które często umykają w codziennym zgiełku. Dla miłośników poezji ceniących melancholijne, ale i pełne nadziei liryki, ten tomik będzie wspaniałym literackim doświadczeniem.

Polecam tomik poezji „Naucz mnie fruwać” Wacławy Leokadii Adelstein, ponieważ łączy on w sobie subtelność, wrażliwość i głębokie przemyślenia. Wiersze Adelstein poruszają tematy bliskie każdemu z nas – od ulotnych chwil w przyrodzie, przez refleksje nad miłością i przemijaniem, aż po wartość drobnych gestów i słów. Jej poezja maluje obrazy pełne kolorów i emocji, które mogą skłaniać do zadumy i wzbudzać nostalgię.

Autorka posiada wyjątkową umiejętność oddawania piękna natury oraz wewnętrznych przeżyć człowieka przy pomocy zgrabnych, melodyjnych strof i obrazowych metafor. Poezja Adelstein jest nie tylko delikatna i poetycka, ale też refleksyjna – potrafi uchwycić zarówno radość chwili, jak i melancholię, która towarzyszy przemijaniu. Jeśli szukasz liryki, która jednocześnie koi, inspiruje i zachęca do głębszego spojrzenia na codzienność, ten tomik z pewnością spełni te oczekiwania.

Współpraca z serwisem sztukater.pl