Po tamtej stronie piekła recenzja

"Po tamtej stronie piekła" jest drugim tomem sagiPo tamtej stronie, w której ponownie przenosimy się w czasy drugiej wojny światowej. Kolejny raz otrzymujemy historię, która wciąga od pierwszej strony, która wzrusza, a jej bohaterowie stają się nam coraz bliżsi.

Zakończenie pierwszej części pozostawiło nas z mnóstwem pytań i niewiadomych co do dalszych losów bohaterów. I oczywiście z niewyjaśnioną tajemnicą, która niezmiernie intrygowała. Z kolei wydarzenia jeszcze wtedy nie splatały się w jedną całość, ale dało się zauważyć jej zalążki. W tym tomie jest to już wyraźniejsze.

"- Życie takie właśnie jest. Najpierw daje, potem odbiera, potem znów daje i odbiera. A kiedy wydaje ci się, że wreszcie dostałaś to, czego pragnęłaś, okazuje się, że masz sto lat i chcesz już zupełnie czegoś innego."

Widzimy, jak wielki wpływ na człowieka mają wydarzenia wojny. Nawet po upływie kikudziesięciu lat, niemożliwym jest, by uciec od nawracających okrutnych obrazów tego piekła. Kolejne pokolenia zaś często nieświadome są, jak duży wpływ te taumy wywierają na ich życiowe wybory. To, czego doświadczają bohaterowie, równie mocno czujemy również i my. Smutek, strata, rozpacz, tęsknota, ból, cierpienie, wola przetrwania były nieodłącznym elementem wojennej rzeczywistości.

"- Prawdziwa wojna jest czystym złem. Potrafi złamać człowieka jak zapałkę. Każda jest straszna, ale najstraszniejsza wojna toczy się w nas i to my jesteśmy na siebie najgroźniejszym przeciwnikiem. Wróg może nas zranić, złamać i upokorzyć, ale nigdy tak bardzo, jak my sami siebie."

Tomasz Betcher posiada bardzo obrazowy styl pisania. Udanie łączy fikcję z prawdziwymi wydarzeniami. Wojnę przedstawia taką, jaka była. Zimną, bezlitosną, nieoszczędzającą nikogo. Dla przeciwwagi ukazuje siłę miłości, która w obliczu wojny potrafi dodać człowiekowi wiary do dalszej walki. To także historia o rodzinie i jej sekretach, zemście i mimo wszystko niesłabnącej nadziei.

"Po tamtej stronie piekła" to głęboko przejmująca, pełna emocji powieść po przestworzach oraz o tym, że nie da się wymazać z pamięci bolesnych przeżyć wojennej zawieruchy. To również wiernie oddane realia historyczne. Wspaniała lektura, która na długo pozostawia ślady w czytelniku. Bardzo polecam!