Po tamtej nocy recenzja

Serię z Willem Trentem autorstwa Karin Slaughter wciągam jak spragniony wędrowiec wodę na pustyni. Dlatego też nie omieszkałam zaznajomić się z jej najnowszą częścią noszącą tytuł „Po tamtej nocy”. Tom ten w swoim prologu przenosi nas do nocy w którą Sara Linton ma dyżur na oddziale ratunkowym w szpitalu miejskim w Atlancie. Nie była to może najbardziej zabiegany nocny dyżur dopóki obok jego wejścia dziewiętnastoletnia Dani nie wjechała samochodem w stojącą karetkę. Od tego momentu zaczyna się walka o życie dziewczyny, które niestety po kilkugodzinnej operacji przegrywa. Jednak tuż przed utratą przytomności Dani zwierzyła się Sarze, że została odurzona, wywieziona w nieznane miejsce i zgwałcona. Sara obiecała jej, że będzie miała swój udział w znalezieniu sprawcy przemocy na Dani.

Trzy lata po tym wydarzeniu Sara w dalszym ciągu walczy warz z jej rodzicami i prokuratorem o prawdę wydarzeń z tej feralnej nocy. Teoretycznie mają sprawcę, gdyż o ten czyn został oskarżony Tommy były chłopak zmarłej a syn Mac'a, który jest znajomym Sary ze studiów i szpitalnej rezydentury. Pani doktor od Britt, mamy oskarżonego, dowiaduje się, że jej sytuacja sprzed lat po której musiała zrezygnować z rezydentury w szpitalu oraz śmierć Dani mają punkt styczny. Od tego momentu Sara, Will i Faith prowadzą swoje prywatne śledztwo, gdyż pragną dowiedzieć się kto przed laty skrzywdził Sarę i dlaczego obie kobiety to łączy. Okazuje się, że prawda jest zaskakująca nie tylko dla samych bohaterów ale również dla czytelników.

W jedenastym tomie akcja nieco zwalnia w stosunku do poprzednich części. Natomiast jest niezwykle analityczna i naszpikowana duża ilością detali Sary z przeszłości. Mamy tutaj możliwość poznać Sarę jako studentkę.

Również ważnym aspektem tej części jest nacisk autorki na bezkarność oprawców dziewczyn, którzy wykorzystują je w niecny sposób doprowadzając je na skraj załamania i tym samym wpędzają w poczucie winy i nieufność w stosunku do stróżów prawa, którzy lekceważą ich zgłoszenia i poprzez taką postawę oprawcom wszystko uchodzi na sucho.

Uważam, że Karin pisze naprawdę „mocne” kryminały, które dają człowiekowi do myślenia a problemy w nich poruszane są międzynarodowe. Dlatego czytając jej książki warto wchłonąć przekaz kierowany do czytelnika i zastanowić się czy mamy jakiś realny wpływ na pewne sytuacje z którymi stykamy się na co dzień.

Zarówno ta jak i pozostałe części są godne polecenia.

siążka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl