Niewidzialni rodzice recenzja

Kiedy dzieci? A kiedy dziewczynka, a kiedy chłopczyk? Już tyle lat razem, a dziecka nie widać. Lata lecą, młodsi nie będziecie. Tylko kariera i pieniądze wam w głowie, a kto wam poda szklankę wodę na starość. Nie lubisz dzieci, zobaczysz, kiedyś się to zmieni. Brzmi znajomo. Każdy z nas na pewnym etapie życia słyszał podobne komentarze. Ciotki, sąsiadki, czy zupełnie obce osoby potrafią w okrutny sposób zaglądać, co dzieje się w naszej sypialni. Nie patrząc, że każde takie pytanie może wywołać ból, cierpienie i rozpacz.

"Niewidzialni rodzice" to poradnik jak rozmawiać z osobami, które niemal każdego dnia z niecierpliwością wypatrują wymarzonych dwóch kresek na teście ciążowym. Nie jest to kolejna pozycja, która spłyca temat, pokazując, że sprawa niepłodności, to tak naprawdę nic takiego. Autorką pozycji jest psycholog, która na co dzień udziela porad okołoporodowych, towarzyszy pacjentom w procesie leczenia, a także wspiera pary po zakończonym procesie starań. Możecie więc być pewnie, że macie do czynienia z ekspertem w tej sprawie.

Powiedzieć, że książka jest świetna, to jak nie powiedzieć nic. Od Anny Wietrzykowskiej otrzymujcie prawdziwą perełkę. Ponad dwieście stron fachowej, a przede wszystkim merytorycznej wiedzy pozwala spojrzeć na temat braku posiadania dzieci z zupełnie innej strony. Każdy rozdział poświęcony jest innemu zagadnieniu, co jeszcze lepiej pozwala rozumieć temat. Pozycja niesamowicie otwiera oczy. Do tej pory wszystko sprowadzone były do relacji para-dziecko. Tutaj mamy nieco szersze spektrum. Autorka rozumie temat poprzez ciało, umysł, a nawet genealogię każdej pary. Dzięki temu czytelnik otrzymuje solidną dawkę wiedzy o mocnych fundamentach. Nie jest to pozycja, która w obszerny sposób daje nam gotowe pytania, które mogą się przydać podczas rozmowy z osobami, które nie mogą mieć dzieci. To książka, która wtłacza do naszej głowy ziarenko, które same musi wykiełkować.

"Niewidzialni rodzice" to książka, którą powinien przeczytać każdy. A w szczególności ci, którzy wtykają nos w cudze sprawy, bo przecież za każdą historią stoi człowiek, jego uczucia i emocje.