Bezradni recenzja

"Wspólny dom stanowił ich twierdzę. Tutaj mogli być sobą, żyć po swojemu i wyciszyć się w spokoju. Podładować baterie".

Lubię czytać książki Klaudii Zacharskiej. Za każdym razem jest to dla mnie ogromna przyjemność. Lubię ten stan, kiedy odrywam się od rzeczywistości i zanurzony w czytaną historię funkcjonuję gdzieś obok.

Opowieść rozpoczyna się dramatycznym odkryciem w domu Eweliny i Łukasza. Wstrząsający, pełen napięcie, makabryczny widok ściskający za serce i odbierający oddech stały się moimi doświadczeniami. I to bezgraniczne poczucie odebrania bezpieczeństwa...

Kolejne rozdziały pokazały mi zgoła inną historię. Spotkałem się tutaj z Kamilą. I znów autorka "ubrała" opowieść w wątki muzyczne. Przyozdobiła je w nutki, które tkały delikatne tło dla całej historii. Kamila pracuje w sklepie muzycznym, gdzie czuje się jak ryba w wodzie.

Kolejnym bohaterem jest Marek, który jest bardzo zżyty z siostrą. Właściwie od pewnego czasu żyją w czymś w rodzaju symbiozy połączeni trudnymi doświadczeniami z przeszłości. Aż pewnego dnia dochodzi do niecodziennej sytuacji. Telefon Marka milknie, a brak kontaktu z bratem mocno niepokoi Kamilę. Rozpoczyna się pościg z czasem...

Autorka zbudowała historię, którą czytałem z zapartym tchem i licznymi niewesołymi myślami. Niepokój, który nawiedził umysł Kamili stał się moim lękiem. Zatrzymałem się. Tkwiłem w bezruchu. Potrząsałem myślami i ruszałem dalej, by choć trochę ulżyć Kamili w bólu i dać odrobinę nadziei. Ale ta historia to nie tylko Kamila i jej niepokój. To opowieść o bezradności w obliczu zła. To co się dzieje równolegle do historii opowiadanej przez Kamilę obudziło we mnie odrazę i ogromną bezsilność. Strasznie mnie to dręczyło, paraliżowało i pozbawiało tchu. Macki zła podpełzły do mnie i zaczęły oblepiać mnie. Nie mogłem uwierzyć, "by ktoś był na tyle szalony, żeby zrobić coś takiego". A jednak...

Niespiesznie, konsekwentnie autorka przeprowadziła mnie przez labirynt ludzkiego umysłu skrywającego jego najmroczniejsze odcienie. To było bardzo traumatyczne doświadczenie.

Po lekturze książki długo milczałem zanurzony w historii o traumach. Miałem silną potrzebę opanowania emocji, które we mnie buzowały. I ta myśl, "że nawet najgorsze zło może spotkać mroczniejszego przeciwnika".

Copyring: Trupi Jad
Okładka: Joanna Widomska
Skład/łamanie: Dominika Świątkowska Redakcja: Magdalena Paluch
Wydawca: Phantombooks