Płonę recenzja

"W zapiskach zaczął dostrzegać coś niepokojącego. Jeden wyraz przemykający ukradkiem w myślach przelanych na papier przez autorkę. Jeden tak głośno akcentowany w zdaniach, choć może i niedostrzegalny dla wielu. Słowo to chodziło mu teraz po głowie, przerażając go nieco, choć z drugiej strony było nawet podniecające. Płonę. Płonę. Płonę".

Magdalena zwana "M". Aleks. Damian. Lesław. Marta. Marek. Sześć osób. Sześć historii. Wszyscy okryci mrocznym światem chciwości, ludzkich pragnień i pierwotnych instynktów. Wszystko to intrygowało, ale i budziło niepokój.

Autor zaprasza nas do "przygody" zwanej życie. "- W beztroskiej zabawie zwanej życie" spotykamy prawdziwych ludzi, z ich dobrymi i złymi stronami, z trudną, ale prawdziwą naturą. Bohaterowie zostali nakreślenie wielowątkowo, a sama opowieść przedstawiona jest z różnych perspektyw. Raz chciałem być z nimi wszystkimi naraz, by za chwilę chcieć pobyć samemu. No i ten obraz, który podziałał na mnie, tak jak na jedną z bohaterek–czasem miałem ochotę "zapłonąć razem z nim i znaleźć się w innym świecie"... Z Aleks miałem ochotę uciec–od wszystkiego: domu, pracy, własnego "ja"; w "M" fascynowało mnie jej szaleństwo, nieprzewidywalność, a także mrok i niepokój.

"Płonę" to w sumie smutna historia o człowieku; to thriller obyczajowy pokazujący jak cienka może być granica pomiędzy przyjaźnią a dewiacją; to świetna książka pokazująca kręte ścieżki ludzkiego życia.

Książka bardzo mi się podobała, zostaję z nią na dłużej i rozkminiam samego siebie i to wszystko, co mnie otacza. Cały czas w mojej głowie brzmią słowa: "Zawsze patrz na siebie, zawsze dbaj o swoją sprawę. I nie licz do końca na innych, bo możesz się srogo przeliczyć"–czuję, jakbym dostał w twarz... płonę od mych myśli...

Gdy skończyłem czytać książkę to siedziałem długą chwilę i patrzyłem to na książkę to na mój notatnik i zastanawiałem się jak zakończy się moja historia? Los bywa przewrotny i nieprzewidywalny; pozwala wypłynąć na szerokie wody, a niekiedy spala na popiół. Czy się pogrążę całkowicie w swoich rozważaniach, czy ocaleją i pójdę dalej z głową uniesioną w górę zależy tylko ode mnie...