Piknik pod Wiszącą Skałą recenzja

"Gdy weźmie się miecz i przeszyje nim trzewia wroga w świetle dziennym, to sprawa fizycznej odwagi, natomiast uduszenie niewidzialnego wroga w ciemnościach nocy wymaga całkiem odmiennych cech."

Rewelacyjny klimat, troszkę trudniejsza narracja, jak to bywa z tego rodzaju klasycznymi lekturami.
Powieść została po raz pierwszy opublikowana w 1967 roku, a przedrukowano ją w 1975 roku. Krytycy uważają go za jedną z najlepszych australijskich powieści.

Akcja skupia się na grupie uczennic, mieszkających w australijskiej szkole z internatem, która w niewyjaśniony sposób znika w Wiszącej Skały, podczas pikniku walentynkowego. 

Choć wydarzenia przedstawione w powieści są całkowicie fikcyjne, to są tak przedstawione, jakby były prawdziwą historią. 
Powieść zaczyna się od krótkiej uwagi wstępnej:

W Appleyard College, prywatnej szkole z internatem dla kobiet, piknik jest planowany pod nadzorem pani Appleyard, dyrektora szkoły. Piknik ma obejmować jednodniową wycieczkę do Wiszącej Skały, w okolicach Mount Macedon w Victorii, w dzień Świętego Walentego w 1900 roku. 

Jedna z uczennic, Sara, która nie dogaduje się z panią Appleyard, nie może jechać. Bliska przyjaciółka Sary - Miranda idzie bez niej. 
Na miejscu Miranda wraz z kilkoma dziewczynami i nauczycielką od matematyki, Gretą, wspina się po skale.

I znikają.

Znika Miranda, Marion i Irma. Obserwuje to Edith, która zdezorientowana i rozhisteryzowana nie bardzo pamięta, co tak naprawdę widziała i co pamięta...
Wszystkie uczennice i kadra przeszukują skałę i okolice, ale nie można ich znaleźć.

Jest mnóstwo teorii, mnóstwo podejrzeń.

Mike Fitzhubert wyrusza na prywatne poszukiwanie dziewcząt i znajduje Irmę, nieprzytomną, na granicy śmierci. 
Zaniepokojeni rodzice zaczynają zabierać swoje córki z prestiżowej uczelni... 
Czy ta tajemnica została wyjaśniona?
Co tak naprawdę wydarzyło się na pikniku pod wiszącą skałą?
W pseudohistorycznym posłowiu, rzekomo wyciętym z artykułu z 1913 roku w Melbourne napisano, że zarówno szkoła, jak i posterunek policji w Woodend, w którym przechowywano zapiski z dochodzenia, zostały zniszczone przez pożar w lecie 1901 r. W 1903 r. , łowcy królików przypadkowo natknęli się na samotny kawałek perkalu /bawełnianego płótna/ w skałach, ale kobiet wciąż nie znaleziono...