Pies, który uratował mi życie recenzja

Mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Wierzymy w jego oddanie, mamy za wiernego towarzysza i walecznego obrońcę. Książka Isabel George, to historia opowiadająca o pięciu zwierzakach, które swoją postawą i zachowaniem udowodniły, że w tym starym powiedzeniu kryje się bardzo wiele prawdy.

Przedstawione tu czworonogi, dzięki swojej pracy ocaliły steki ludzi na całym świecie. Gander uratował siedem osób łapiąc spadający granat. Bonnie pomagała rozminować obszar Bośni. Judy broniła jeńców w Indonezyjskich obozach. Cezar sprawdzał z żołnierzami niebezpieczne tereny Wietnamu, a Rat był niepowtarzalnym kompanem każdego patrolu. I chociaż nie wszystkie historie mają szczęśliwe zakończenie, to z każdej z nich bije nadzieja i ogromna wdzięczność dla podopiecznych ze strony ich opiekunów.

W książce zaskakuje jednak nie tylko psia odwaga. To na ile żołnierze byli w stanie poświęcić się dla swoich niezwykłych przyjaciół jest równie godne uznania. Oddawanie im porcji żywności, szmuglowanie w transporcie, a nawet bezpośrednie stawanie w obronie, to tylko niektóre przykłady ich postaw. I nie chodzi tu wyłącznie o właścicieli danych psów, ale o całe oddziały wojska. Zwierzak były dla nich nie tylko „wyposażeniem” danej misji, lecz także towarzyszem zabaw, powiernikiem i co najważniejsze namiastką domowego ciepła. Na obcym terenie, gdzie z każdej strony może czaić się wróg, psy i ludzie nauczyli się żyć jak równy z równym i bezgranicznie sobie ufać.

Pies, który uratował mi życie to zderzenie dwóch światów. Z jednej strony świata zwierząt, które mimo pełnienia ważnej roli w wojennej taktyce, nadal były zwykłymi, beztroskimi czworonogami lubiącymi się bawić. A z drugiej świata ludzi, a właściwie młodych chłopców, których wojna wyrwała z matczynych objęć i wysłała do dalekiego, wrogiego kraju.

Odwaga i poświęcenie zwierząt na wojnie, znalazło w ludzkich oczach uznanie dzięki czemu powstał Medal Dickina. Odznaczenie dla psów, które wykazały się niezwykłym męstwem na polach bitew. Niestety, nagrodzono nim zaledwie dwudziestu sześciu czworonogów, a bohaterów, którzy na nie zasłużyli jest znacznie więcej. Żołnierze jednak nie zapominają. Sami dbają aby pamięć o ich wiernych pomocnikach nigdy nie zaginęła. Dlatego powstają książki takie jak ta - małe formatem, ale wielkie przesłaniem, świadectwa psiego poświęcenia.


Isabel George „Pies, który uratował mi życie”
Ilość stron: 240
Wyd. Hachette
Warszawa 2010
Ocena: 4/6


http://www.od-deski-do-deski.blogspot.com/