Sinobrody recenzja

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl".


Myślę że osoby, ktore jak ja nigdy nie słyszały o autorze nawet słowa czytając opinie zdziwiły się liczebnością stwierdzeń typu: "Wiedziałam, że to będzie dobra książka; Autor jak zawsze dał sobie radę; Kurt po raz kolejny mnie nie zawiódł itp." Nie wiem jak was, ale mnie zadziwił ten entuzjazm, pewność czytelników i zaufanie do autora. Właśnie ono oraz nawiązanie do legendarnego Sinobrodego zachęciło mnie do przeczytania tej konkretnej powieści.

Po lekturze już rozumiem tę wiarę w pisarza. Kurt Vonnegut od pierwszych stron wprowadza nas w specyficzny, prawdopodobnie typowy dla jego dzieł klimat. Książka przeplata zwykłą historię, porusza poważne tematy, jednak wprowadzając w treść dozę humoru.

A o czym "Sinobrody" w ogóle jest?

To pytanie zadałam sobie gdy tylko książka rzuciła mi się w oczy, podwójnie zadaję je sobie właśnie teraz ("świeżo" po przeczytaniu).

Nadal ciężko mi złapać całkowity jej sens. Jednak mój problem nie wynika z "źle napisanej książki" lub zbytniej powierzchowości, z którą został podjęty temat. Wręcz przeciwnie, tam tak wiele zostało dobrze powiedziane, że nie potrafię skupić się na ogólnym końcowym wyrazie.

Autor przedstawia czytelnikom historię ponad pięćdziecioletniego mężczyzny, który wiele w życiu przeżył. Wojenny weteran, malarz, a także głowa rodziny to nie jedyne profesje Rabo Karabekina. Rodowitego Ormianina spotykamy jako samotnego staruszka mieszkającego w wielkim, pustym domu z widokiem na morze. W swojej rezydencji posiada kolekcję znakomitych obrazów wartch majątek zbieranych na przestrzeni lat. Całą wystawę udostępnia zwiedzającym turystom, jednak przydomowy spichrz na kartofle jest zamknięty na sześć kłódek i nikt nie ma do tego pomieszczenia wstępu. Możemy jedynie domyślać się zawartości spichlerza. Główny bohater wiódłby tak stateczny żywot, a my nie poznalibyśmy jego historii,spisanej w tej autobiografii gdyby nie przypadkowa kobieta, która znalazła się na posesji Rabo witając się z nim słowami: "Jak umarli Pana rodzice?".
Nietypowy sposób zawierania znajomości prawda?

Kurt Vonnegut przedstawia nam wiele nietypowych spojrzeń na przeróżne sytuacje i za to właśnie tak bardzo doceniam jego pracę.

Czy dowiecie się co jest w spichrzu na kartofle? A jeśli tak to co to może być i jak na was wpłynie?
Tego musicie dowiedzieć się sami.

Słyszałam że głównym celem autora było ukazanie w książę świata artystów, przybliżenie ich codzienności, problemów, a także ogólnego pojęcia sztuki i stanowiska świata co do niej. Myślę że Kurt osiągnął ten cel, przy okazji tworząc wartościową autobiografię wymyślonej postaci, którą polecam przeczytać, bo na pewno zostanie w waszej pamięci.