Czarna krew recenzja

Podzielacie zdanie, że nienawiść powinno się pielęgnować i każdy powinien zapłacić za błędy swych przodków?

Człowiek powinien doświadczać różnych uczuć, w tym nienawiści, ale podsycanie je, pilnowanie, by ,, nie zgasła " nie wydaje mi się czymś dobrym.
To może tylko doprowadzić człowieka do obłędu, jak było w przypadku jednego z bohaterów powieści ,,Czarna krew" @bochuskrzysztof @skarpawarszawska.
Mężczyzna przez lata karmił swą nienawiść, troszczył się o nią, bo nie potrafił pogodzić się ze zdradą, jaką ktoś wiele lat temu dopuścił się na jego rodzinie.
Ta nienawiść zniszczyła go. Zrobiła z niego żądnego krwi psychopatę, który nie spocznie nim wszyscy nie zapłacą za błędy przeszłości.

W powieści autor stworzył dwie oddzielne historie, które podczas czytania przenikają się między sobą, tworząc historię pokazująca, że miłość i nienawiść zawsze idą ze sobą w parze.

Warszawa rok 1944.
Niejaki Czarny staje na czele miejscowej bandy, budząc postrach wśród innych rzezimieszków. Dla swych złodziejskich zapędów jest w stanie zrobić wszystko. Nikogo się nie boi. Nawet ruskich ma po swojej stronie.
Ten zwykły zbir i złodziej, który dla wielu już dawno zaprzedał duszę diabłu, w swych poczynaniach ma ukryty swój cel i nie spocznie póki go nie osiągnie.

Warszawa rok 2022.
W modnym klubie wybucha pożar. Ginie właściciel, Jakub Korn, osoba znana i majętna.
Kiedy okazuje się, iż było to podpalenie, rodzina wynajmuje prywatnego detektywa, Marka Smugę.
Mężczyzna skrupulatnie przygląda się każdemu z otoczenia denata.
Odkrywa rodzinne sekrety.
Bada każdy wątek, ale kiedy dochodzi do kolejnego morderstwa, nie ma wątpliwości, że sprawca działa z osobistych pobudek.
Dokopuje się do przeszłości rodziny Kornów, stając się tym samym kolejnym celem mordercy.

Bardzo lubię czytać powieści osadzone w latach około wojennych. Są one bardzo smutne i brutalne, a mimo to zawsze jest w nich nutka optymizmu, która pokazuje, że nieważne, jak źle by było, człowiek dla miłości jest w stanie zrobić wszystko, ale i z nienawiść potrafi dokonać naprawdę okrutnych rzeczy.

Autor połączył przeszłość z teraźniejszością i wyszło mi to fenomenalnie.
Ta powieść była dla mnie, jak puzzle. Z każdym rozdziałem łączyłam ze sobą brakujące elementy, i z niecierpliwością czekałam, co przyniesie kolejna strona.

Ten kryminał nie tylko dostarcza dawki adrenaliny i pokazuje ludzkie okrucieństwo, ale i porusza.
Uzmysławia, że o przeszłości nie da się zapomnieć.
Pokazuje, że nienawiść jest tym, co od środka psuje człowieka, zatruwa go, obezwładnia swoimi mackami
,, mieszając " mu w głowie.

Wspaniały kryminał.
Wspaniała historia.
Nie żałuję, że dałam się jej ponieść.
I ty też tego nie pożałujesz.