Weteran recenzja

Myślę, że każdy lubi baśnie. Jednak chyba wszyscy już z nich wyrośliśmy, ale to nie znaczy, że już do nich nie wracamy. Katy Regnery powróciła do nich w nieco inny sposób. Postanowiła przedstawić historie najpiękniejszych baśni w nowej, współczesnej wersji.

Pierwsza książka z serii „Współczesne Baśnie” to „Weteran” i jest na podstawie „Piękna i Bestia”.
Zdradzona i porzucona przez ukochanego Savannah Carmichael traci wymarzoną pracę dziennikarki w Nowym Jorku, dlatego wraca do swojego rodzinnego miasteczka w Wirginii. Gdy otrzymuje propozycję napisania reportażu o jakimś interesującym człowieku, który byłby jej szansą na powrót do branży, zgadza się bez namysłu, a w jej głowie od razu pojawia się idealny kandydat. Jest nim Asher Lee, weteran wojenny, który podczas misji w Afganistanie został ciężko ranny i stracił rękę, część twarzy i ma nie do końca sprawną nogę, a to wszystko odbiło się na jego psychice. Uchodzi za totalnego odludka, odkąd wrócił do domu osiem lat temu, nie opuścił swojego miejsca zamieszkania. Jednak wszystko się zmienia w dniu, w którym do jego drzwi zapukała Savannah — ubrana w kolorową sukienkę z talerzem domowych pierniczków. Wbrew samemu sobie, Asher zgadza się udzielić wywiadu pięknej dziennikarce. Wkrótce oboje odkrywają, że zaczynają czuć do siebie coś więcej.

Jak to w baśniach bywa, bohaterzy natrafiają na różne przeciwności, tutaj po błędzie jednego z nich ich miłość zostaje wystawiona na próbę, jednak czy Savannah i Asher pokonają wszystkie przeszkody i doczekają się słynnego „i żyli długo i szczęśliwie”, tego musicie się dowiedzieć sami.

Tak jak w przypadku klasycznej wersji mamy do czynienia z prawdziwą miłością, która połączyła dwie zranione dusze będące dla siebie promykiem nadziei na coś lepszego w życiu. To wszystko sprawia, że uczucie między nimi wydaje się niepokonane. Bohaterowie są realni, szczególnie postać Ashera. Autorka stworzyła idealnego bohatera niedoskonałego. Z jednej strony pokazała jego ból i cierpienie, jednak pod bliznami — nie tylko zewnętrznymi, mamy charyzmatycznego faceta o wspaniałym sercu. Myślę, że cytat z Małego Księcia „dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu” doskonale pasuje do tej historii.

Polecam wam mocno tę książkę. Ta historia może i oklepana i przewidywalna, schwyta za serce i mogę was zapewnić, że podczas lektury będziecie się zarówno śmiać, jak i uronicie trochę łez. „Weteran” pochłonie was już od pierwszych stron i pokochacie go jak ja.