PS Kocham Cię na zawsze recenzja

"PS Kocham cię na zawsze" to wciągająca i poruszająca powieść. Szczera, intymna, wzbudzająca całą gamę emocji. Momentami przygnębiająca, ale jednocześnie szczelnie otulająca czytelnika nadzieją. Bije z niej ciepło, łagodność i miłość. Czytelnik zapada się w tę historię niczym w miękki fotel. Czasem się uśmiecha, innym razem ociera łzy wzruszenia. Autorka stara się pokazać, że fundamentem prawdziwego szczęścia jest otwartość na drugiego człowieka, bliskość, wzajemna troska i zaufanie. Cecelia Ahern przepięknie opowiada o kruchości i ulotności życia, o przezwyciężaniu straty, o przekuwaniu bolesnych doświadczeń w coś pozytywnego. Skłania czytelnika do zastanowienia, do spojrzenia na wszystko z innej perspektywy. Pokazuje, że to człowiek decyduje o kształcie życia, i nawet w obliczu zbliżającej się śmierci nie pozostaje całkiem bezsilny. Wszystko zależy od jego nastawienia. Bo nawet stojąc u kresu życia wciąż można dokonać czegoś ważnego – dla siebie i innych.

Filarem powieści jest nie tylko historia listów Gerry’ego, ale również bohaterowie. A może przede wszystkim oni. Im bliżej czytelnik ich poznaje, tym większą czuje do nich sympatię. Autorka starannie nakreśliła ich portrety, dbając o autentyczny i szczery przekaz. To nie są cukierkowe postaci, lecz osoby z krwi i kości, które dźwigają ciężki bagaż. A jednak wWiszące nad nimi widmo śmierci nie pozbawia ich nadziei, determinacji i pogody ducha. Czytelnik dostrzega, jak wiele można się od nich nauczyć. Joy, Bert, Paul i Ginika niejednokrotnie zawstydzają odbiorcę swoją postawą. Pokazują, że nawet w obliczu nieuniknionego nie należy się poddawać. A przede wszystkim przypominają, jak wielkim darem jest życie, zdrowie, możliwość przeżywania wspólnych chwil z najbliższymi.

"PS Kocham cię na zawsze" to piękna, dojrzała i przemyślana książka o przemijaniu, rozpaczy, poczuciu straty, ale również o miłości, której nie jest w stanie przyćmić nawet śmierć. Jestem pewna, że ta kontynuacja porwie wiele czytelniczych serc. Być może decyzja o jej stworzeniu była odrobinę ryzykowna, ale autorka świetnie sobie poradziła. Lekkie, sugestywne pióro sprawia, że opowieść płynie w równym tempie. Autorka nadaje jej rytm codziennego życia, w którym trudniejsze momenty przeplatają się z chwilami radości. To dobrze wyważona, nieprzeładowana patosem historia, dająca poczucie realności, która opisuje uniwersalne, choć często przez nas zapominane prawdy o życiu. Przez pryzmat bohaterów i tego, czego doświadczają, Cecelia Ahern uzmysławia czytelnikom, co ma największą wartość. A jednocześnie przypomina, że każdy koniec jest początkiem czegoś nowego. Gorąco polecam!