Strażniczka wspomnień recenzja

"Przebrnij przez dzisiaj i miej w sercu nadzieję, że jutro będzie lepiej."

"Strażniczka wspomnień" Erin Litteken to poruszająca powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Historia inspirowana rodzinną historią autorki.

W tej książce za sprawą bohaterów przeszłość spotyka się z teraźniejszością. Jeden wątek dotyczy Katii - głównej bohaterki, która mieszka na Ukrainie w latach 30. XX wieku i jest świadkiem Hołodomoru, czyli Wielkiego Głodu. To, co tam wtedy się działo jest trudne do wyobrażenia, trudne do czytania, jest naprawdę potworne, bolesne.
Drugi wątek związany jest z rodziną Cassie. Jest początek lat 2000 i babcia Cassie - Bobby potrzebuje opieki. Pomaga jej wnuczka, która sama niedawno straciła męża i samotnie wychowuje córkę. Czas jaki spędzają ze sobą Cassie i Bobby będzie okazją do odkrycia pochodzenia staruszki. Za sprawą pamiętnika w języku ukraińskim Cassie będzie chciała poznać tajemnice swojej babci.
Te dwie historie trwają równoległe i mimo, że dzieli je czas siedemdziesięciu lat mają ze sobą wiele wspólnego. Opowiadają o stracie, żałobie, strachu, poświęceniu ale też o miłości - nie zawsze tak pięknej jak z filmów.

Bardzo chciałabym o tej książce powiedzieć więcej ale obawiam się, że w tym przypadku słowa nie są w stanie oddać tego jak ważną i trudną tematykę podejmuje. Klęska głodu wywołana przez władze ZSRR w latach 1932-1933 spowodowała śmierć kilku milionów osób na terenie Ukrainy (różne dane podają liczbę od 3-12 milionów). Głód i śmierć nie oszczędzają rodziny Katii i to dzięki jej narracji mamy cały tego obraz. Bardzo ciekawe jest również to, że w "Strażnice wspomnień" poruszony jest temat syndromu ocalałego - a nie jest to tak często spotykane w literaturze.

"Strażniczka wspomnień" to powieść historyczna, która zasługuje na poznanie i przeczytanie. Mówi o niezwyklej odwadze, przerwaniu i odporności na zło. Natomiast część współczesna ze wszystkimi swoimi tajemnicami i niedopowiedzeniami jest czasem przemijania i pojednania. To piękna choć naznaczona smutkiem życiowa historia. Polecam.