Afgańska perła recenzja

NADIA HASHIMI
⚜️ Afgańska perła ⚜️

Książki dotyczące kultury i życia muzułmanów to dla mnie ciężki temat. Zawsze się waham czy dam radę przeżyć to co dzieje się z innymi kobietami tam daleko od naszych granic. Jednak tym razem skusiłam się i nie żałuję.
Książka opowiada życie dwóch kobiet Rahimy żyjącej w 2007 roku, oraz jej prababki, która niemal 100 lat wcześniej walczyła o własne życie tak jak Rahima.

Wiecie co oznacza "baczą posz" ? Jest to rola, którą odgrywa dziewczynka gdy w domu nie ma żadnego syna - staje się chłopcem, udaje go by rodzinie żyło się lepiej. Taka rolę otrzymała Szekiba, a sto lat później również Rahima. Zarówno jedna i druga były szczęśliwe w swojej roli, ale jak wiadomo wszystko co dobre szybko się kończy. Czas na małżeństwo, czas na wielbienie męża i spełnianie swoich obowiązków jako żony, matki, synowej. Najczęściej w takich książkach właśnie tego tematu się boję, to ubezwłasnowolnienie kobiety mnie przeraża. To jak jest traktowana, poniżana, ale pamiętajmy nie nam to oceniać to ich kraj, ich kultura i religia.
Nasib - przeznaczenie od dzieciństwa wmawiano im, że muszą iść drogą swojego nasib. Nie ma możliwości zmiany, życie już napisało dla ciebie scenariusz. A co gdy postanowisz je zmienić? I tu dochodzimy do tego co mnie najbardziej chwyciło za serce w tej książce. Autorka pokazuje jak waleczne potrafią być kobiety. I choć los rzuca im pod nogi kłody, to dążą do swojego celu. Myślę że każda z nas powinna wziąść przykład z bohaterek tej książki. Mimo, że nie miały wielu praw próbowały zmienić swoje życie, nie chciały być posłuszne, chciały być sobą i spełniać swoje marzenia. Czy im się to udało? Musicie sami przeczytać i się przekonać na co stać bohaterki książki.

Książkę czytało mi się o dziwo przyjemnie, wątki mnie bardzo zaciekawiły. Szczególnie polubiłam wyzwoloną ciotkę Rahimy. Ach co to była za kobieta, mimo swoich upośledzeń była naprawdę świetną i mocną postacią książki. Autorka ma bardzo fajny flow przez co książkę przeczytałam szybko mimo jej rozmiaru. I choć bohaterki są postaciami fikcyjnymi myślę, że wiele kobiet może brać to za pełnoprawną prawdziwą historię.