Złodziej Pioruna recenzja

Może zacznę od tego, że książkę polecił mi czytelnik bloga, jeszcze jego poprzedniej edycji w wakacje, a ja jakoś po obejrzeniu filmu, który mi się średnio podobał, nie umiałam znaleźć chwili na książkę. Cóż teraz należą się polecającemu mi książkę przeprosiny, gdyż nie posłuchałam jego słów, a książka rzeczywiście jest lepsza od filmu, bardziej bogatsza, ekscytująca i w ogóle świetna. Czytając "Złodzieja Pioruna", miałam wrażenie, jakbym czytała inne przygody Harry'ego Pottera, gdyż książka w przeciwieństwie do filmu aż tętni magią i niesamowitymi postaciami oraz miejscami. Warto na początek również dodać, że do filmu powieść ma się jak piernik do wiatraka, a szczególnie kolejności zdarzeń, stosunek ojca głównego bohatera do syna, dzieje wszystkich trzech bohaterów oraz ich wyglądy, co nieco może przeszkadzać jeśli wcześniej widziało się ekranizację, jednak łatwo można się przyzwyczaić. No i już tutaj muszę wam zdradzić, że chodź w filmie Percy wygląda na wiek szesnastu lat, tak około, to w książce ma on dwanaście, co jeszcze bardziej wiąże go z wielbionym Harrym Potterem. Cóż, okładka może nie zachęca, bo widzimy na niej jedynie anorektyka stojącego w morzu, trzymającego w jednej ręce piorun, a w drugiej róg Minotaura, za to treść książki jest zabójcza i powinna spodobać się każdemu wielbicielowi fantastyki oraz dobrej przygody. Ja osobiście na pewno sięgnę po kolejne przygody z serii. Książka przede wszystkim uczy, gdyż jak się okazuje wiele osób nawet nie przypuszczało, że kiedykolwiek zainteresuje się Grecką mitologią, a po przeczytaniu lektury, która jest połączeniem dawnych wierzeń i bogów z teraźniejszym światem, prowadzi szczególnie do zainteresowania Grecją i tym jak kiedyś żyli tamci ludzi i w co wierzyli. Autor książki współpracując z młodzieżą, postarał się, aby jego dzieło było napisane luźno, czytało się szybko, no i co najważniejsze chyba tryskało życiem oraz dobrym humorem.