Pełnik recenzja

"Pełnik" to powieść grozy autorstwa Anny Lewickiej, bazująca na niedopowiedzeniach i domysłach.

Emilia, warszawska prawniczka, dowiaduje się o śmierci ciotki i odziedziczonym dworku w małej miejscowości Pełnik, w którym dorastała. Dziewczyna decyduje się na przeprowadzkę i odnowę domu z myślą o otworzeniu ośrodku wypoczynkowego. Życiowe zmiany, sielanka, cisza i spokój? Nic bardziej mylnego. Pełnik skrywa mnóstwo mrocznych tajemnic.

Emilia nie czuje się bezpiecznie w odziedziczonym domu. Miewa koszmary, dziwne wizje, czuje się jakby ciągle był obecny w domu mimo tego, że jest tam sama. Niepokój, który towarzyszy bohaterce i jej różne schizy, początkowo kojarzyły mi się z akcją z "Lśnienia", później z "Istotą Złą", a na końcu z "Szeptuchą". Nie będę zdradzała, dlaczego.

Emilia poznaje przemiłego Krzyśka, który remontuje jej dom. Wkrótce zaczynają się spotykać, jednak w myślach Emilii ciągle pojawia się Konstanty. Są to myśli bardzo intensywne, wizje niemal realne. Relacja Emilii z Krzyśkiem jest zdecydowanie różna od relacji z Konstantym, są to dwie skrajne postaci, jednak obie działają na dziewczynę równie mocno. W pewnym momencie Emila nie wie już, co jest realne, a co nie. Czy to wszystko to wyobraźnia Emilii, czy może jednak uroki życia w Pełniku? Is this the real life? Is this just fantasy?

Mieszkańcy Pełnika nie darzą Emilii sympatią. Niektórzy krzywo na nią patrzą, inni otwarcie mówią, że nie pasuje do społeczności, albo proponują kupno posiadłości. Do tego wszystkiego okazuje się, że Pełnik ma swoje tajemnice, tak samo jak i dom ciotki Edny i rodzina Emilii. Jak dziewczyna poradzi sobie z sytuacją?

Bardzo podobało mi się to, że nie mamy tutaj jasnego zakończenia. Jest to "domyśl się" w wersji autorki, jednak Anna Lewicka nie zostawia nas tak zupełnie na lodzie. Mamy na końcu posłowie, które sporo rzeczy wyjaśnia i zwraca uwagę na pewne zjawiska. Niewiadome, które serwuje nam autorka, sprawiają, że mamy ciągle poczucie niepokoju, co sprawia, że książkę czyta się świetnie.

Moje serce podbiły jeszcze trzy kwestie. Fragment "Złotą klatkę sprawię ci, będę karmić owocami..." (Hey!) i imię Edna! Co je czytałam, to widziałam przed oczami Ednę z Iniemamocnych. Uwielbiam! A do tego fakt, że możemy przeczytać opowiadanie wprowadzające do powieści. Link znajduje się w bio na profilu instagramowym autorki.

Książkę polecam osobom, które lubią kwestie niewyjaśnione, tajemnice i lekki niepokój.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Jaguar.