Pełnik recenzja

Opuszczony dom na wzgórzu pośród gęstego lasu, zamknięta społeczność i warszawska prawniczka – czy znajdzie tam spokój? Zapraszam do przeczytania kilku słów o najnowszej powieści Anny Lewickiej pod tytułem Pełnik.
Emilia, wraca do rodzinnej miejscowości na pogrzeb swojej ciotki, która ją wychowała. Po krewnej odziedziczyła stary dom, w którym postanawia zrobić owoczesny hotel. Na jej drodze staje dwóch mężczyzn, jednak pozostali mieszkańcy wydają się bardzo negatywnie nastawieni. Nie ma pojęcia jakie sekrety skrywa sam dom oraz ta niewielka, zamknięta społeczność.

Jako pracownica korporacji nie raz miałam w głowie myśl, by rzucić swoją pracę i zaszyć się w głębokiej głuszy. Tak właśnie zrobiła Emilia, główna bohaterka książki Pełnik. Początkowe rozdziały bardziej przypominały obyczajową powieść przyprawiona dawką romansu niż literaturę grozy. Jednak w miarę czytania, atmosfera się zagęszczała, a ja dałam się oczarować legendzie o Liczyrzepie. Zamknięta społeczność, tajne stowarzyszenie i zagadkowe rytuały to z pewnością elementy, które wywoływały dreszczyk napięcia i strachu. Samo miasteczko i dom sprawiały, że miałam ochotę krzyczeć, by Emilia uciekała jak najdalej. Jej wizje były przerażające, dodatkowo potęgowane przez niepewność, czy to dzieje się naprawdę, a może jednak sen lub choroba psychiczna. Fabuła powieści została fantastycznie skreowana, czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Jednak jak na horror miałam tej grozy nieco za mało, lekki niedosyt pozostał.

Autorka stworzyła bardzo ciekawe postaci. Emilię podziwiałam za jej ogromny upór w dążeniu do celu. Bardzo mocno intrygował Konstanty, który roztaczał wokół siebie nutkę tajemniczości i niebezpieczeństwa. Samo zakończenie przypadło bardzo przypadło mi do gustu, niesamowicie mroczne i tajemnicze. Anna Lewicka pozostawiła czytelnikowi duże pole do samodzielnej interpretacji, co jest dla mnie dużym plusem.

Pełnik to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Lewickiej. To klimatyczna powieść, z naprawdę wciągającą historią, z intrygującymi postaciami, z umiejętnie wplecionymi ludowymi wierzeniami, co niejednokrotnie powodowało niepokój, a nawet przerażenie. Ja zdecydowanie polecam.