Wyznania Frannie Langton recenzja

To wyjątkowa powieść! Piękna, poruszająca i wstrząsająca jednocześnie. Mam wrażenie, że ta książka jest niedoceniana i zdecydowanie za mało się o niej mówi. Chcę Was przekonać, że warto po nią sięgnąć!

Ciągnęło mnie do tej książki od momentu, gdy ujrzałam ją w zapowiedziach. Pierwsze, na co zwróciłam uwagę, to okładka, a w szczególności oczy kobiety, która się na niej znajduje. Zobaczyłam w nich smutek i przerażenie, miłość i śmierć. To one zdecydowały, że zapragnęłam poznać historię Frannie. Później zauważyłam rekomendację Margaret Atwood, która jeszcze bardziej podsyciła moją ciekawość!

Frannie Langton, służąca, która nigdy nie przestała być niewolnicą. Niewolnicą swojego pana, swoich uczynków i zakazanej miłości. Chciała być wolna. Chciała decydować o swoim losie. Uwikłana w morderstwo, oczekując na proces snuje opowieść o swoim życiu…

Jamajski Raj i mglisty, brudny Londyn. Tajemnicze morderstwo i zakazana miłość. Niewolnictwo, dyskryminacja, rasizm i niemoralne eksperymenty. Proces, którym karmi się żądne sensacji społeczeństwo. Obłuda, hipokryzja, przemoc. I wreszcie historia życia kobiety, która scala tę opowieść i nadaje jej mrocznego, trochę gotyckiego klimatu, od którego trudno się oderwać.

To książka o życiu czarnoskórej kobiety XIX – wiecznej Anglii, w społeczeństwie przesiąkniętym fałszem, obłudą i rasistowskimi poglądami. Dużo w niej bólu, cierpienia i niewypowiedzianej skargi na los, który dla Frannie był brutalny. Jak możecie się domyślić, to nie jest lekka lektura. Nie da się jej przeczytać bez emocji! Tu każde słowo uderza bezpośrednio w umysł i serce czytelnika.

Z początku czułam, jakbym błądziła we mgle lub stąpała po ruchomych piaskach. Nie byłam pewna, dokąd zmierza ta historia i jak będzie się rozwijać. Z każdą kolejną stroną pojawiały się nowe, szokujące wydarzenia, a ja musiałam poświęcić lekturze całą swoją atencję, by zrozumieć jej przekaz i wybory bohaterki. Narracja Frannie nie jest łatwa w odbiorze, ale to daje poczucie autentyczności, a szczególnie eksploracji społecznej i historycznej niesprawiedliwości.

Język, w jakim napisana jest ta książka, jest niezwykle barwny, pełen metafor i porównań. Styl autorki jest nienaganny, widać, że bawi się słowem i rewelacyjnie buduje napięcie. Choć fabuła jest bardzo niepokojąca, momentami zagmatwana, to przy odpowiednim skupieniu, daje poczucie czytelniczego spełnienia.

Sara Collins za książkę "Wyznania Frannie Langton" zdobyła nagrodę Costa Novel Award w kategorii najlepszy debiut, co jest niezbitym dowodem na to, że warto się nad nią pochylić. Inną ciekawostką jest fakt, że na podstawie powieści powstaje właśnie serial telewizyjny.

Reasumując, to oryginalna i wciągająca historia, którą warto poznać, która zabierze Was w ciekawą literacką podróż.
Polecam!