Zaginiona siostra recenzja

Przychodzę do Was z książką po której nie mogłam długo się pozbierać ale może zacznę od początku.

Przenosimy się do 1991 roku do Wielkiej Brytanii, gdzie żyje Mike, Selma i ich córka Becky. Ich rodzina na pozór jest szczęśliwa ale coś w małżeństwie zaczyna zgrzytać. Selma czuje się zagubiona, niedoceniona i kompletnie wyczerpana. Stara się napisać kolejną książkę ( jest pisarką) ale nie może się skupić, a najbliżsi uważają, że nic nie robi. Któregoś dnia zauważa, że na plaży ktoś zamieszkał jaskinię i pewnego razu pod wpływem kłótni oraz impulsu sama wprowadza się do tego miejsca.

W końcu zaczyna czuć się wolna i może ze spokojem pisać swoją kolejną powieść. Nikt nie potrafi zrozumieć jej zachowania. Pojawiają się przeciwnicy, którzy wytykają "jaskiniowców" , co utrudnia im życie.

W książce przeplatane są dwa czasy, kolejny to 2008 rok, gdzie możemy przeczytać szczegółowe losy Becky i jej przeżycia. Dziewczyna straciła kontakt ze swoją matką w młodości. Miałą do niej ogromny żal, że ją porzuciła, nie interesowała się oraz że Becky stała się pośmiewiskiem w oczach rówieśników. Jak już wydaje się jej, że osiągnęła swój cel w życiu i jakoś je ułożyła na swój sposób to wydarza się coś strasznego.

Dzwoni jej matka i prosi ją o jedno spotkanie, ponieważ jest ciężko chora i umiera. Becky jest w szoku i kompletnie nie wie jak się zachować ale pędzi do niej żeby dowiedzieć się jak naprawdę wygląda sytuacja. Okazało się, że Selma faktycznie jest w ciężkim stanie. Kobieta na łożu śmierci wyznaje córce, że ma siostrę.

Dziewczyna jest wstrząśnięta tą informacją i postanawia odnaleźć swoją siostrę.

Chce poznać je losy, rodzinę i jest ciekawa czy ona o niej wie.

Podczas poszukiwań Becky ma do siebie żal, że nie miała lepszych relacji z matką, że dopiero teraz zaczęła rozmyślać, co by było gdyby...

Próbuje zrozumieć jej decyzję, tajemnice oraz, co nią kierowało. Uważała, że dla matki najważniejsza była książka, a na samym końcu rodzina.

Podczas poszukiwań dowiadujemy się sporo ciekawych i zaskakujących faktów.

Rozdziały są przeplatane raz jesteśmy w roku 1991, a raz 2008, dzięki temu możemy poznać odczucia obu kobiet oraz ich losy, które zostały rozdzielone.

Osobiście trudno mi pisać tą recenzję, żeby nie napisać za dużo ale cały czas nie mogę uwierzyć w zakończenie.

Jest to taka historia, która na długo zostaje w pamięci czytelnika. Kompletnie nie mogłam się od niej oderwać tak trzyma w napięciu.

Teraz będę ją polecać każdemu, bo trzeba ją przeczytać. Pod koniec strasznie się wzruszyłam i nie mogłam pozbierać swoich myśli. Chętnie sięgnę po kolejną książkę tej pisarki.