Kim jestem? recenzja

Mateusz nadal nie zwalnia tempa, pomysły mu się nie kończą, stąd kolejna książka, o której Wam co nieco napiszę.

"Kim jestem?" to historia, która została naładowana gangsterskim światem. Tym razem, mimo kilku scen erotycznych, podciągnęłabym ją jednak pod gatunek sensacyjno-kryminalny niż pod romans. Na próżno szukać tu scen seksu wyłaniających się w każdym rozdziale. Pierwsze skrzypce grają tu rozgrywki gangsterskie, swoją drogą - bardzo rozbudowane i przemyślane.

Paweł Bajor, nasz główny bohater, pracuje w CBŚ. Jego kolejnym zadaniem będzie praca pod przykrywką. Zostaje zesłany do Wrocławia, aby tam odkryć prawdę o zamachu dokonanym na wcześniejszym zespole rozpracowującym tę sprawę. Należy wspomnieć o tym, że mężczyzna nie zawsze działał dla dobra świata. Wcześniej doskonale znał ten bardziej zepsuty, nieokrzesany półświatek. Zna miasto, do którego został zesłany, jak własną kieszeń, a to zdecydowanie ma mu ułatwić pracę. W końcu nie każdy ma okazję wejść do najlepszych klubów w mieście, jak do siebie. Znajomości również przynoszą pożądane efekty.

Mamy możliwość poznania bohatera zarówno teraz, jak i w jego przeszłości. Oprócz wielu scen akcji i dążenia do rozwiązania wielkiego przekrętu, dostaniemy jego rozterki dotyczące tego, co było. Stracił on bliską sercu kobietę, która spowodowała, że zszedł na dobrą ścieżkę. W jego życiu pojawia się postać, przez którą otwierają się szufladki przeszłości. Stare rany zostają rozdrapane. Kim ona jest i jaki udział ma w jego historii?

Ta książka będzie idealna dla fanów kina sensacyjnego. Tak, dobrze widzicie. Najłatwiej mi opisać to, co czułam podczas czytania właśnie porównując historię do tego rodzaju filmów. Dzieje się dużo, nie brakuje ofiar, katów, podstępów. Przewija się tu też bardziej rozbudowany wątek niż same nielegalne substancje, produkty, ale o tym musicie już się przekonać sami.

Kto tak naprawdę z kim pogrywa? Kto pociąga za sznurki jako ostatni? Nic nie jest tak oczywiste, jak może się wydawać. Zaufanie jest wartością na wagę złota. Mateusz zawsze lubił zaplątać czytelnika w nić akcji, jednak teraz postarał się wyjątkowo mocno, abyśmy podczas czytania zostali owinięci w ciasną pajęczynę, która będzie stopniowa zaciskała się coraz bardziej, aby ostatecznie... No właśnie, aby co? Zakończenie na pewno zaskoczy wielu książkoholików. Mnie wmurowało.