Patrol zmroku recenzja

„Niebo jest nie dla nas.
Nie potrafimy latać.
Jedyne co możemy zrobić, to postarać się nie spaść.”

Siergiej Łukjanienko rozkochał mnie w swoim pisaniu dzięki „Nocnemu Patrolowi” i „Dziennemu Patrolowi”. „Patrol Zmroku” to świetna kontynuacja dwóch poprzednich części.

Podobnie, jak w poprzednich tomach dostajemy trzy opowiadania. „Czas niczyj”, „Przestrzeń niczyja” i „Siła niczyja” są połączone jedną legendą Innych. Podobno w odległych czasach, kiedy nie istniały jeszcze ani Patrole ani Inkwizycja żyła bardzo potężna Ciemna Wiedźma o imieniu Fuaran, która posiadała wiedzę o tym, jak dowolnego człowieka można zmienić w Innego. Swoje sekrety i eksperymenty powierzyła księdze napisanej jej własną krwią i którą nazwała swoim imieniem. Kiedy zaczęła przemieniać zwykłych ludzi w magów równowaga na świecie mogła przestać istnieć. Najwięksi magowie świata postanowili ją pokonać. Walka pochłonęła tysiące ofiar. Z wielkim trudem zabito wiedźmę, ale księga przepadła …

Żaden poważny Inny we współczesnym świecie nie wierzy w powyższą legendę. Z darem magicznym trzeba się urodzić i nikt ani nic nie może zmienić człowieka w maga.
Anton Horodecki razem z żoną i córeczką odpoczywa na zasłużonym urlopie. Błogi spokój przerywają mu niepokojące wydarzenia w okolicy i jak zwykle szef. Odnaleziona w pobliskim lesie niezarejestrowana i bardzo stara wiedźma posiada wiele sekretów i więcej Siły niż mogło się wydawać na pierwszy rzut oka. Ucieka pracownikom obu patroli zagłębiając się w piąty poziom Zmroku, gdzie wstęp mają tylko najsilniejsi Inni i to na krótko. Nie udaje się jej złapać, ale zostawia w swojej drewnianej chatce skarb – legendarną księgę Fuaran. Znalezisko szybko znika. Nocny i Dzienny Patrol współpracując z Inkwizycją udają się w pościg. Księga w niepowołanych rękach może zniszczyć świat, który znamy, a złodziej jest bliżej goniących go niż oni sobie wyobrażają …

Wszystkie trzy tomy opowiadające o Zmroku to perełki światowej fantastyki. Siergiej Łukjanienko stworzył równoległy świat, w którym mimo wszechobecnej w nim magii wszystko wydaje się logiczne. Czytanie jego książek to czysta przyjemność estetyczna jak i intelektualna.