Katarzynka recenzja

„Nigdy się nie zmieniamy, jesteśmy tacy sami, zaś ci, którymi byliśmy w przeszłości, żyją sobie nadal aż po wieczne czasy”.

W przeczytanej wczoraj powieści Antoine’a Laurina było tak wiele odniesień do francuskiego pisarza Patricka Modiano, że postanowiłam przeczytać coś jego autorstwa. Padło na małą książeczkę, jak się okazuje przeznaczoną bardziej dla dzieci, może nastolatków, ale za to wzbogaconą pięknymi ilustracjami Jean Jacques`a Sempe, współtwórcy postaci kultowego Mikołajka.

Katarzyna, prowadząca w Nowym Jorku szkołę baletową, wspomina czasy swojego dzieciństwa, kiedy to mieszkała wraz o ojcem w X dzielnicy Paryża. Oczami małej okularnicy poznajemy jej beztroski paryski świat, który prócz tego, że wypełniony

ojcowską miłością i troską, jest też niezrozumiały i zagadkowy, pełen tajemniczych osób i enigmatycznych wydarzeń. Ojciec prowadzi magazyn transportowy, w którym z perspektywy Katarzynki dzieją się rzeczy niezwykłe i niebezpieczne. Ojciec, mimo że jest człowiekiem pogodnego usposobienia i pełnym ciepła, jest też życiowym nieudacznikiem ciągle czekającym na swoją okazję, ten jeden jedyny moment, który zmieni wszystko. Ciekawa świata dziewczynka nie zawsze uzyskuje odpowiedzi na nurtujące ją kwestie, wie, że „świat nie jest taki zły” bo tak mówi tata.

To nostalgiczna i nieco melancholijna opowiastka o tym, co minęło, o dziecięctwie, które zostaje w człowieku na zawsze budząc wspomnienia o dawnych, ulotnych momentach. Nie znajdziemy tutaj ani wartkiej akcji, ani zwrotów akcji, ani pośpiechu narracyjnego będącego znakiem rozpoznawczym współczesnej literatury. Historia toczy się powoli, niemal sennie, czasem pokazuje zamglony i nie całkiem rzeczywisty świat Katarzynki, czasem zastanawiamy się, czy wszystko, co przedstawione na pewno jest prawdą.

To pierwsza książka Modiano, jaką przeczytałam i z pewnością to za mało, żeby móc uchwycić całokształt stylu autora, jednak mogę powiedzieć, że przypadł mi do gustu ten jego ostrożny, minimalistyczny w wyrazie, lecz trafny i obrazowy sposób narracji, pewna językowa łagodność i umiejętność tworzenia klimatycznych opowieści, w których pozornie nie dzieje się nic, a jednak dzieje się bardzo wiele.

Podobało mi się i w dalszej perspektywie na pewno przeczytam coś jeszcze spod pióra Patricka Modiano, jednak bardziej dedykowanego dorosłym.