Para spod numeru 9 recenzja

Claire Douglas to brytyjska autorka dziewięciu książek z gatunku kryminału i thrilleru. Przez piętnaście lat pracowała jako dziennikarka, pisując zarówno do kobiecych magazynów, jak i ogólnokrajowych gazet. Swoje dziecięce marzenie o wydaniu powieści zrealizowała w 2013 roku, wygrywając konkurs na najlepszą debiutancką powieść zorganizowany przez magazyn „Marie Claire”. W Polsce ukazało się sześć książek autorki: "Ktokolwiek widział...", "Siostry", "Odwet", "Para spod numeru 9", "Dziewczyny, które zaginęły" oraz "Kobieta, która skłamała".

"Para spod numeru 9" to powieść, która ukazała się w 2023 roku dzięki wydawnictwu Filia. Książka należy do gatunku thrillera, liczy sobie 472 strony.

Kiedy ciężarna Saffron Cutler przeprowadza się ze swoim chłopakiem, Tomem, do domu pod numerem 9 Skelton Place, ostatnią rzeczą, której się spodziewa to odkrycie przez robotników ciała. Dwóch ciał. Kryminalistycy twierdzą, że ciała zostały pogrzebane w tym miejscu przynajmniej 30 lat wcześniej, co prowadzi policję do przesłuchania byłej właścicielki domu, Rose.
Rose choruje na Alzheimera, co oznacza, że jej pamięć jest coraz bardziej pogmatwana. Nie może pomóc policji – ale bardzo jasne jest to, że Rose coś pamięta.
Kiedy pofragmentowane wspomnienia Rose powracają i policja zaczyna zagłębiać się w śledztwo, Saffy zaczyna się obawiać, że jej dom jest obserwowany…

Bardzo lubię wszystkie książki autorki. Jeszcze żadna mnie nie zawiodła. Podobnie jak z resztą powieści, "Para spod numeru 9" szybko mnie wciągnęła i zapewniła wiele godzin wspaniałej rozrywki. Książka jest bardzo dobra, fabuła wciągająca, postacie intrygujące a główna zagadka wcale nie łatwa. Autorce udało się mnie oszukać. Zaskoczyła mnie w trakcie kilkoma zwrotami akcji, które mi się podobały. Jak dla mnie bardzo dobra książka o trudnej rodzinnej relacji. Podczas lektury poznajemy rodzinę Lorny Cutler (narracja w trzeciej osobie) - jej córkę Saffron (narracja w pierwszej osobie) oraz matkę Rose Grey (narracja w pierwszej osobie). Saffron jest bardzo zżyta z chorującą na Alzheimera babcią, czego nie można powiedzieć o Lornie. Jej relacja zarówno z córką jak i matką pozostawia wiele do życzenia. Panie nie są skonfliktowane, ale ich relacje są luźne. Kolejnymi postaciami występującymi w książce jest rodzina Carmichaelów: Victor Carmichael, wpływowy lekarz z mroczną przeszłością i tajemnicą, który nie wzbudza w czytelniku ani zaufania ani żadnych ciepłych uczuć oraz jego syn Theo Carmichael (narracja w trzeciej osobie) - wychowany pod surową ręką ojca, teraz, po latach stara się go rozszyfrować i odkryć kim naprawdę jest człowiek, który go wychował. Do czego doprowadzi śledztwo Theo? Co ukrywa skryty i niebezpieczny Victor? Co wspólnego ze sobą mają dwie nie znające się rodziny? Kim jest para ludzi pogrzebana w ogródku Saffron? Czy cokolwiek łączy ich z Cutlerami i Carmichaelami? Pytań jest dużo, a odpowiedzi brak... Autorka powoli dozuje wiedzę na temat obu rodzin, ze spokojem prowadzi czytelnika po zawiłej fabule, kilka razy wprowadza w maliny, żeby na końcu dać nam satysfakcjonujące zakończenie. Bardzo podobała mi się historia Lorny oraz przeszłość Rose, którą poznajemy z napisanego listu do córki. Podczas lektury książki zostałam kilka razy zaskoczona, co jest plusem książki. Jestem bardzo zadowolona z lektury. Polecam ją wszystkim.