Seria królewska. Tom 1. Papierowa księżniczka recenzja

Zachęcona negatywnymi opiniami sięgnęłam po powieść „Papierowa księżniczka”. Nie potrafię opisać, jak bardzo zła była ta książka. Pozbawiona jakiekolwiek głębi, czy nawet fabuły książka opowiada historię siedemnastoletniej Elli, która żyła w biedzie i nagle trafiła do świata bogaczy. Poznaje tam Reeda, syna jej nowego opiekuna prawnego. To facet, który „zawsze patrzy gniewnie, nigdy się nie uśmiecha, trzyma swoje emocje pod kluczem.” Postacie w tej książce zachowują się jak zwierzęta. Kierują się pierwotnymi potrzebami, co na dłuższą metę było bardzo obrzydliwe. Wszyscy komunikują się za pomocą spojrzeń, które albo są gniewne albo pełne pożądania.
Akcja przypomina mi „365 dni” albo „50 twarzy Greya”, ale dla młodszych odbiorców. Wulgarna, przerysowana do granic możliwości. Dialogi są sztucznie poważne: „ -Nic o mnie nie wiesz – powtarzam. Posyła mi mroczne spojrzenie.” Słowo „mroczny” i „gniewny” pojawiało się chyba na prawie każdej stronie. Wszyscy bracia musieli być bogaci, przystojni, dobrze zbudowani i gniewni oraz oczywiście mroczni. Każdy wykonywał rozkazy Royalów, bo tak. Oczywiście Ella był wyjątkowa i nikt o niej nic nie wiedział. Główna bohaterka irytowała mnie do granic możliwości. Zachowywała się, jakby żyła tylko w klasztorze zamknięta przed całym światem i zobaczyła pierwszy raz w życiu przedstawiciela płci męskiej. Aczkolwiek inne dziewczyny miały podobne reakcje np. Brooke. Pomimo związku z Callumem, oglądała się za jego nastoletnimi synami. Dosłownie śliniła i zachowywała się jak nastolatka, która zobaczyła swojego idola.
Nie rozumiem też, dlaczego książka doczekała się kontynuacji. Przez 400 stron nie działo się absolutnie nic, poza imprezami, udawanym szkolnym życiem, przesyłaniem sobie gniewnych spojrzeń oraz zachwycaniem się Reedem. Mam wrażenie, że autorki stworzyły powieść odrealnioną od otaczającego nas świata. Nie wiem do jakiego targetu, chciały dotrzeć. Wulgarność wskazuje na dorosłych, ale styl pisania, wiek bohaterów raczej na młodszą grupę.
Żałuję, że przeczytałam książkę. Niestety mam taki charakter, jak zacznę coś czytać, muszę to skończyć.