Pan Strach recenzja

Autorka zadebiutowała kilka miesięcy temu powieścią z gatunku romansu. Tym razem sprawdza swoje siły w bardziej mrocznej tematyce. Biorąc do ręki ten thriller byłam przekonana, że dostanę coś tandentego, prymitywnego, z płaską historią i infantylnymi bohaterami. O dziwo, książka jest dużo lepsza niż wskazuje na to tytuł, a fabuła dobrze przemyślana.

Amelia to niezależna copywriter tworząca tek­sty dla stron in­ter­ne­to­wych. Jest pewną siebie, bezpruderyjną młodą i atrakcyjną kobietą, która bez konwenansów bierze co chce. Ma świadomość swojej wartości i nie boi się jej używać. Jednak pewnego dnia ściąga na siebie uwagę psychopaty. Zostaje uprowadzona z własnego mieszkania, co zostaje uchwycone kamerą monitoringu potajemnie zainstalowaną przez jej sąsiada Antona. Mężczyzna powiadamia policję, jednak Amelii kończy się czas. Porywacz to odrzucony sadysta, który chce wydobyć z dziewczyny najpiękniejsze dla niego, autentyczne emocje wykorzystując do tego wymyślne tortury. Ofierze zadaje niewyobrażalny ból, z którego sam czerpie równie niewyobrażalną przyjemność. Amelia, chociaż ma zasłonięte oczy, podświadomie wie, że go zna i próbuje domyślić się kim jest jej oprawca. Anton, Bob, Michael, Ricardo, jej szef?

Od pierwszych stron fabuła wzbudza zainteresowanie i jest nieprzyzwoicie dobrze skonstruowana. Większość książki utrzymana jest w klimacie niepokoju. Bohaterowie to cały przekrój różnych osobowości. Każdy ma swoje cele, pragnienia, które czasem bywają mroczne i przerażające.
Autorka świetnie poradziła sobie z budowaniem napięcia. Byłby to naprawdę wyśmienity thriller, gdyby nie jedna, ostatnia rozmowa w piwnicy, w której przetrzymywana była Amelia. Rozumiem zamysł autorki, która w ten sposób chciała ukazać jak bohaterowie radzą sobie w makabrycznej dla nich sytuacji. Mieli w ten sposób oderwać umysł od przebytego cierpienia i niewyobrażalnego bólu, sarkazmem deprecjonować męki tortur. W moim odczuciu te żarciki były zbyt beztroskie, frywolne, jakby cała sytuacja była błahostką. Rozmowa odbyła się w połowie książki jednak znacząco wpłynęła na dalszy odbiór historii.

Choć preferuję bardziej zawiłe intrygi, to książka, spisana przystępnym, lekkim stylem, dostarcza paru godzin napięcia.