Pan Samochodzik i Templariusze recenzja

Harry Potter niech znika,
bo powraca czas Pana Samochodzika!!!


A tak sobie rymem "pojechałam", a co!
Kto z nas nie pamięta Pana Samochodzika? Któż nie darzy go głębokim uczuciem, sentymentem, jak ja? Postanowiłam przypomnieć sobie to, o czym czytałam będąc dzieckiem, co powodowało wypieki na mojej twarzy. Uwielbiałam wraz z panem Tomaszem odkrywać zagadki, łapać złoczyńców. Jakież to było pasjonujące, ciekawe, niezwykłe!

Jestem pewna, że mimo upływu lat ta seria nie straciła na autentyczności, na pewno wielu młodych ludzi z chęcią poznałoby niesamowite przygody pracownika muzeum, mógłby on spokojnie konkurować z grami komputerowymi i telewizją, a z przeczytania książki byłby większy pożytek niż z wpatrywania się w ekran.
Spróbujcie nieśmiało, bez nacisku podsunąć Pana Samochodzika swoim dzieciom, naprawdę warto!!!
Mamy tu dosyć niezwykły jak na owe czasy środek lokomocji, jak też tytułowego Pana Samochodzika, który tym razem próbuje odnaleźć skarb templariuszy. Szykuje się do wyprawy od miesiąca, nie chce niestety wziąć ze sobą chłopców, którzy dzięki niemu podciągnęli się w nauce, zainteresowali historią. Boi się o nich, uważa, że to może być zbyt niebezpieczne, ale żaden z harcerzy nie zamierza rezygnować. Ani Tell, ani Wiewiórka, ani Sokole Oko. Każdy z nich chce uczestniczyć w szukaniu skarbu, który znajduje się najprawdopodobniej w zamku krzyżackim na terenie Polski. Ślad prowadzi do nauczyciela mieszkającego w powiecie Sejny nad jeziorem Miłkokuk.

"TAM SKARB TWÓJ, GDZIE SERCE TWOJE" - jeżeli zrozumiemy znaczenie tego cytatu odnajdziemy skarb! A zatem, do dzieła moi drodzy! Ku przygodzie!