Mój tata panda recenzja

Will i Danny, syn i ojciec. Po tragicznym wypadku, w którym ginie Liz (matka i żona), muszą sobie poradzić w nowej rzeczywistości – każdy na swój sposób. Danny poświęca się temu, co najlepiej mu wychodzi, czyli pracy. A Will… przestaje mówić. Początkowo wszyscy myślą, że to efekt wypadku – po szeregu badań lekarze stwierdzają, że nie ma medycznych przeszkód, by chłopiec mówił. Na ich drodze stanie panda, która pomoże chłopcu odzyskać mowę.

Powieść „Mój tata panda”, której autorem jest James Gould-Bourn, to z pozoru lekka historia. Z pozoru, bo pod przykrywką błahej obyczajówki niesie ze sobą duży bagaż emocji. To słodko-gorzka historia o stracie i radzeniu sobie z żałobą. Autor stawia na zbudowanie relacji między ojcem i synem, bo jak się okazuje ta dwójka w ogóle nie zna swoich zwyczajów, ulubionej potrawy czy koloru. Sporo tu humoru i żartów sytuacyjnych, błyskotliwych komentarzy oraz wzruszających momentów. Dużą zaletą są również zabawne dialogi i nietuzinkowe postacie. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie, głównie dzięki temu że autor ma niezwykle lekki styl pisania. Tym bardziej, że bierze na warsztat temat dużego kalibru.

Choć o niedźwiedziu – nie jest to historia jedynie dla młodzieży. Porusza i krzepi. Daje nadzieję. Umacnia w wierze, że dzięki przyjaźni i miłości można wiele. Uczy, że w życiu musi być miejsce na smutek. Nie daje rozwiązań, a wskazuje kierunki. Siłą powieści jest też dużo ciepła i optymizm. Historia o misiu, który jest w stanie uratować świat.

Jeśli szukacie odskoczni od kryminałów, zabójstw i profilerów to „Mój tata panda” jest pozycją idealną. Nie szukajcie naiwności, schematów i przesłodzenia. Jest magicznie i niepowtarzalnie!

p.s. To świetny materiał na scenariusz filmowy.



James Gould-Bourn jest pisarzem i scenarzystą z Manchesteru w Anglii. Po kilku latach pracy dla organizacji zajmujących się usuwaniem min. przeciwpiechotnych w Afryce i na Bliskim Wschodzie zdecydował się zapisać na sześciomiesięczny kurs kreatywnego pisania w Akademii Faber w Londynie. Mój tata panda jest owocem tej nauki. Gould-Bourn obecnie mieszka w Wilnie na Litwie.
(https://marginesy.com.pl/autor/471)