Pamięć Światłości recenzja

Pamiętajmy o jasnej stronie mocy.

Autor: @krainabezsennosci ·3 minuty
2019-01-09
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
zisiaj chciałabym wam przedstawić recenzję, do której przygotowywałam się długo. Z czytaniem zajęło mi to mniej więcej dwa miesiące. Dlaczego? Powód jest prosty – to ostatni tom serii. Przekopałam się więc przez streszczenia i recenzję poprzednich [trzynastu!] części, gdzie każdy liczył ok. 1000 stron. Pewnie zastanawiacie się „po co tyle zachodu?” Ano dlatego, że autorem tego zamieszania jest Robert Jordan – legenda literatury fantasy, jeden z kontynuatorów przygód Conana, którego twórczość obiecywałam sobie nadrobić już dawno temu, a teraz nadarzyła się okazja. I jak tu przejść obojętnie obok takiej premiery? Uff, mam nadzieję, że nieco wyjaśniłam i zapraszam do recenzji.



Robert Jordan, właśc. James Oliver Rigney, Jr., to amerykański pisarz znany głównie jako autor cyklu fantasy Koło Czasu (The Wheel of Time). Ukończył fizykę w Military College of South Carolina, która to uczelnia zobowiązywała swoich absolwentów do odbycia służby wojskowej. Przypadła ona na czas wojny wietnamskiej, w której przyszły pisarz brał czynny udział (był w Wietnamie przez dwie tury). W jej trakcie otrzymał trzy odznaczenia wojenne. Po powrocie do domu zajmował się dziennikarstwem i krytyką teatralną. Dorabiał pisaniem kolejnych książek o przygodach Conana, postaci stworzonej przez Roberta E. Howarda. Aż do śmierci mieszkał ze swoją żoną Harriet w domu zbudowanym w 1797.

Zwieńczenie cyklu fantasy, który na całym świecie pokochało ponad 40 milionów czytelników! Na Polu Merrilora gromadzą się władcy narodów, aby zdecydować o swoim poparciu dla planów Smoka Odrodzonego. Smok zdecydował się zerwać pieczęcie strzegące więzienie Czarnego – w oczach jednych jest to oznaka obłędu, drudzy widzą w tym ostatnią nadzieję dla świata. Egwene, Zasiadająca na Tronie Amyrlin, staje na czele opozycji. Tymczasem… Cień uderza na stolicę Andoru, trolloki zdobywają Caemlyn, miasto płonie. W wilczym śnie Perrin Aybara toczy pojedynek z Zabójcą. W Ebou Dar Mat Cauthon szuka kontaktu ze swą żoną Tuon, która pod imieniem Fortuony panuje nad imperium Seanchan. Ważą się losy całej ludzkości i rozstrzygną wreszcie na jałowych kamieniach Shayol Ghul. Koło Czasu obraca się, nieuchronnie nadciąga koniec Wieku. Ostatnia Bitwa, Tarmon Gai’don, przechyli szalę na jedną lub drugą stronę.

 


Po przeczytaniu historii z poprzednich tomów, miałam niezły mętlik w głowie. Tyle wątków, tyle postaci – jak autor chce to zamknąć w jednym tomie? Ewentualne nieudane zakończenie byłoby katastrofą dla całego dorobku poprzednich części. Wszak po przedwczesnej śmierci Jordana kolosalnym zadaniem dokończenia cyklu zajął się Brandon Sanderson – dzisiaj doskonale znany wszystkim sympatykom fantasy pisarz. Usiadłam więc i zaczęłam chłonąć. Czy było to kiepskie zwieńczenie serii? Nie, Sanderson oddał hołd swemu mistrzowi. To widać i czuć.  Akcja była tak bardzo wartka, że momentami miałam uczucie przytłoczenia – wszystkiego było dużo. Jednak epickie powieści mają to do siebie, że wiele się im wybacza. Ciekawie ewoluowały postaci. Jedne bardziej, drugie mnie zaskakująco.Tym, co mnie zauroczyło, to nafaszerowanie fabuły zagadkami, tajemnicami i niejasnymi proroctwami oraz że świat „Kół czasu” posiada swą własną mitologię, historię, geografię, etnografię, a to wszystko w wersji maxi. Nie ukrywam, że pojawiło się kilka zgrzytów, jak np to, że Ostatnia Bitwa skończyła się zaledwie kilka stron przed końcem powieści i w zakończeniu brakowało otwartości. Sanderson nie przedstawił żadnych wizji, co będzie później i jak potoczyły się losy bohaterów. Z tym wiąże się również kolejna kwestia, która mi się nie do końca podobała. A mianowicie, że wielu pobocznych bohaterów zginęło i autor nie poświęcił ich śmierci zbyt wiele czasu, chociaż towarzyszyli nam przez wiele tomów. Nawet po wielkiej bitwie nie dowiedzieliśmy się, czy zostali pochowani, jak reszta bohaterów na to reagowała. Nic. Kompletnie. Co nie zmienia faktu, że każdemu fanowi fantasy polecam cykl „Koła czasu”, a tym, którzy już go znają – ostatni tom. Na pewno się nie zawiedziecie.

Nie można przejść obojętnie obok zakończenia tego monumentalnego cyklu – epickiego fantasy opowiadającym o odwiecznej walce dobra ze złem

Ocena: 9/10

Moja ocena:

Data przeczytania: 2016-11-03
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Pamięć Światłości
2 wydania
Pamięć Światłości
Robert Jordan, Brandon Sanderson
7.7/10
Cykl: Koło Czasu, tom 14

Zwieńczenie monumentalnego cyklu fantasy, który pokochało ponad 40 milionów czytelników na świecie Na Polu Merrilora gromadzą się władcy narodów, żeby zdecydować o swoim poparciu dla planów Smoka Odro...

Komentarze
Pamięć Światłości
2 wydania
Pamięć Światłości
Robert Jordan, Brandon Sanderson
7.7/10
Cykl: Koło Czasu, tom 14
Zwieńczenie monumentalnego cyklu fantasy, który pokochało ponad 40 milionów czytelników na świecie Na Polu Merrilora gromadzą się władcy narodów, żeby zdecydować o swoim poparciu dla planów Smoka Odro...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @krainabezsennosci

Miłość, zbrodnia, kara
Nierozłączna trójka.

Rozpływam się powoli, ale nie marudzę, bo przyjdą gorętsze czasy. A co zrobić w taki dzień jak dziś? Najlepiej zakopać się w fotelu ze szklanką czegoś z lodem i czytać. ...

Recenzja książki Miłość, zbrodnia, kara
Zginę bez ciebie
Zginąć to dopiero połowa drogi.

Kiedy czytacie ten wpis, siedzę pewnie w pracy, ale myślami jestem z wami Niezmiennie pozostaję tak zakręcona, że ledwo znajduję czas na sen, a jeszcze przyplątała się ...

Recenzja książki Zginę bez ciebie

Nowe recenzje

Trzecia terapia
Czy miłość okaże się skuteczną terapią?
@roksana.rok523:

"Trzecia terapia" to opowieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych, tajemnicach i niedomówieniach oraz przeszłości pr...

Recenzja książki Trzecia terapia
Funny Story
Funny :D
@czarno.czer...:

"– Wszyst­ko idzie gład­ko, je­śli nie po­zwo­lisz się wku­rzyć. Kiedy od­dasz im kon­trolę nad tym, jak się czu­jesz, ...

Recenzja książki Funny Story
Kwiaty samobójców
Na krawędzi rzeczywistości i snów: „Kwiaty Samo...
@jagodabuch:

Luko Czakowski, znany z nietuzinkowego podejścia do narracji wizualnej, w swoim najnowszym komiksie „Kwiaty Samobójców”...

Recenzja książki Kwiaty samobójców
© 2007 - 2024 nakanapie.pl