Pamięć Babel recenzja

Odkąd wpadł mi w ręce pierwszy tom serii lustrzanna to przepadłam, każda kolejna część jest lepsza niż poprzednia, zaskakuje postaciami, wykreowanym światem oraz fabułą, którą ciężko przewidzieć.
Od drugiego tomu i zniknięcia Thorna mija ponad 2 lata, Ofelia spędza ten czas u siebie na Anime i próbuje odnaleźć męża. Będąc jednak pod stałą obserwacją Nestorek jest to dość utrudnione. Gdy już powoli traci nadzieję i popada w coraz głębszą melancholię z pomocą przychodzi jej Archibald, który szuka Łuku Tęczy, zamiast jednak towarzyszyć mu nasza bohaterka postanawia że sama uda się na arkę Babel, do szkoły bogów gdyż uważa ze to tam znajdzie Thorna. I tu pierwsze zaskoczenie. Nasza Ofelia sama podejmuje odważną decyzję i wyrusza w miejsce nieznane , nieprzewidywalne i całkiem nieźle sobie tam rodzi, co prawda dużo w tym szczęścia ale jej przemiana jest godna pochwały. Powiem Wam, ze tęskniłam za Thornem i brakowało mi go przez tę pierwszą część a potem gdy w końcu się pojawił byłam na niego wkurzona. Jednak powoli razem z Ofelią zaczynałam rozumieć jego zachowanie , wyniosłość, dumę oraz niepewność i strach przed odrzuceniem. Bo czasami blizny zewnętrzne mniej bolą niż te wewnątrz nas. W tej części widzimy co się dzieje na kilku arkach, na początku na Anime , przez Ofelię na Babel, oraz przez Wiktorię na Biegunie. Sama Wiktoria to bardzo złożona postać, która ma niezwykłe moce. Najbardziej jednak podobało mi się jak Ofelia się zmieniała, dorastała. Wspomnienia Eulalie , które odbiera Ofelia, to świetny zabieg autorki , na poznanie przeszłości i poznanie Boga. Jednak nawet nasza Ofelia, która nie poddaje się gdy jest nękana, szykanowana, gnębiona zaskakuje mnie swoją postawą , choć cieszę się że w tym dorastaniu pozostała niezdarna.
Do tego to zakończenie !!! Sztos!!! Moja dusza romantyczki została zaskoczona i zaspokojona :P do tego rozpad Arek, sytuacja z Rudym i Innym, Archibaldem i Wiktorią zostawia mnie w zawieszeniu aż do tomu 4 . Przyznam się że te ostatnie strony czytałam kilka razy z otwartą buzią i z pytaniami;
Rozdarcie arek miało miejsce w tym samym czasie co rozdarcie Wiktorii czy to przypadek?
Czy Bóg też miał taką moc jak Wiktoria?
Czy Inny i Bóg to ta sama osoba?
Za co Bóg został ukarany i w jaki sposób?
Czy to Bóg był w lustrze a Inny się pod niego podszywa?
Czy jeśli Bóg i Inny to różne osoby to który z nich jest zły?
Układ z Lazarusem czy to aż tak kiepski pomysł?
I na koniec. Czy Ofelia tylko odbiera wspomnienia Eulalie czy może to coś więcej?
Aaa i jeszcze Octavio, polubiłam go i mam nadzieję ze w kolejnym tomie też się pokaże ;)