Pacjent recenzja

"Pacjent" Jaspera DeWitta to książka wydana przez Wydawnictwo Agora.

Poznajemy Parkera, który opowiada swoje przeżycia związane z próbą zdiagnozowania tajemniczego pacjenta o imieniu Joe, którego nikt nie potrafi wyleczyć. Nikt nie jest w stanie go zdiagnozować, pomóc mu. Nikt nie wie, co mu dolega. A Joe przeraża każdego.

Joe nakłania ludzi do samobójstwa, próbuje zgwałcić sześciolatka będąc samemu w tak młodym wieku, że niemożliwym jest, aby nawet wiedział, czym jest gwałt. Jest pozbawiony empatii emocjonalnej, nie potrafi wczuć się w to, co czują inni. Jego empatia kognitywna jest zaś rozwinięta niewiarygodnie. Joe potrafi rozpoznać i zrozumieć stan psychiczny innych osób. Wyczuwa ich lęki, umie je wykorzystać tak, aby ofiara cierpiała jak najbardziej. Joe to dziecko z przypadkowo rozwiniętymi, przerażającymi umiejętnościami.

Już od początku zdajemy sobie sprawę z tego, że każdy lekarz, który podejmie się próby zdiagnozowania Joego, który wykazuje chęć nawiązania z nim kontaktu, nie skończy dobrze. Parker podejmuje to wyzwanie, a czytelnik czeka tylko na to, co się z nim stanie. Czy uda mu się rozwiązać zagadkę? A może skończy tak, jak jego poprzednicy - popełni samobójstwo lub popadnie w psychozę?

Świetne są fragmenty, w których możemy zbliżyć się do głównej postaci za pomocą archiwalnych notatek ze spotkań lekarzy z Joem. Poznajemy coraz to gorsze relacje z działań przerażającego pacjenta i możemy wczuć niepokój osób, które sporządzają notatki.

Niezdiagnozowany pacjent, który przeraża każdego. Szansa na odkrycie nowego zaburzenia. Możliwość własnej dokumentacji nieoczywistego przypadku. Brzmi kusząco. Parker podejmuje to wyzwanie. Jeśli jesteście ciekawi, jak to się zakończy, sięgnijcie po "Pacjenta".

Moim zdaniem jest to książka, która ma ogromny potencjał, ale nie satysfakcjonuje mnie zakończenie. Historię czytało się naprawdę genialnie do pewnego momentu (Shining!). Jest to motyw z rodzaju tych, w które ciężko jest mi się zaangażować, myśląc logicznie. Mam pewną teorię co do tego, dlaczego wszystko potoczyło się tak, a nie inaczej, ale cokolwiek chcę tutaj napisać, to zaczyna zakrawać o spojler. Jeśli ktoś ma ochotę podyskutować o tej książce, zapraszam 🖤
_____________
A jeśli ktoś nie ma ochoty dyskutować, a ciekawi go to, co mi się średnio podobało w zakończeniu - 🚔🚓 spojler 🚔🚓 - to jest to wstawienie zjawisk i wytłumaczeń paranornalnych w opowiadania medyczne, psychiatryczne, naukowe, logiczne. Naprawdę wciągnęła mnie pierwsza część i druga lekko zawiodła. Szukałam intrygi, winy w ludziach, czegoś szokującego, a dostałam potworka. Lub psychozę Parkera.