Oznaczona numerem VII/1 387 przeżyła. Jako dziecko w Theresienstadt recenzja

OZNACZONA NUMEREM VIII/1 387
Margot Kleinberger
Wydawnictwo Millenium

Kiedy otwieram pierwsze strony książki widzę takie zdanie
"To księga wspomnień. Wszystko to, co przeczytacie na następnych stronach, przeżyłam sama."
Ponownie zerkam na okładkę i widzę kilkuletnią dziewczynkę, jeszcze uśmiechniętą, na tle obozu zagłady.

Książka została wydana w 2011 roku, a trafiłam na nią dzięki @evie_czyta_uk
Dziękuję Ci za prawdziwą perełkę.

To historia Margot Kleinberger, która przyszła na świat w 1931roku w Hanowerze.
Jako ośmioletnia dziewczynka traci swój dom, przyjaciół których zamordowano oraz rodzinę, którą zagazowano. Po pobycie w Domac dla Żydów trafia do obozu koncentracyjnego Theresienstadt. To tutaj zostaje poddawana licznym eksperymentom medycznym. To tutaj doświadczyła głodu i upodlenia.
Poprzez swoją historię pragnie pokazać utracony świat niemieckich Żydów. Własny kraj zgotował jej to piekło. Po wyzwoleniu obozu rozpoczęła nowe życie w kraju swoich oprawców.
Przerażająca historia dziecka, któremu udało się przeżyć.
Tytuł warty uwagi przez wszystkich, którzy interesują się literatura obozowa oraz wojenną.

" Ta książka jedt dla wszystkich tych, którzy już nie mogą opowiedzieć.
Ta książka jest dla moich dzieci i wnuków, którym nigdy nie opowiedziałam wszystkiego.
Jest też dla wszystkich urodzonych potem, z którymi nigdy o tym nie rozmawiano".

OZNACZONA NUMEREM VIII/1 387
Margot Kleinberger
Millenium

Kiedy otwieram pierwsze strony książki widzę takie zdanie
"To księga wspomnień. Wszystko to, co przeczytacie na następnych stronach, przeżyłam sama."
Ponownie zerkam na okładkę i widzę kilkuletnią dziewczynkę, jeszcze uśmiechniętą, na tle obozu zagłady.

Książka została wydana w 2011 roku.

Najważniejsze by nigdy się nie podawać, by walczyć, by iść do przodu,by coś po sobie zostawić. To był trudny czas dla wszystkich. Nie liczyło się nic innego by przeżyć, by wyzwolić się i zacząć żyć. Niestety tak wielu ludziom życie zostało brutalnie odebrane.
Została pamięć, bo pamięć może być wieczna i tylko od nas zależy jak długo przetrwa