Outsider recenzja

Boszszsz...
I trzeba stawić czoło faktom, z podniesioną głową.
To jedna z najsłabszych książek Mistrza. Dla mnie.

Najbardziej "poruszyła" mnie /choć to i tak szumnie napisane/ część pierwsza, która jest lekko niepokojącym kryminałem, który nie jest moim ukochanym gatunkiem literackim.

Myślałam, że potem już będzie lepiej...
Nie było.
Tematyka stricte kingowska poleciana została "po łebkach", a zakończenie?
Jeszcze gorsze niż to Pod kopułą. Pięciosekundówka okraszona rozczarowaniem.

W wielkim skrócie? 

Całość to klub dyskusyjny detektywów i policjantów różnego kalibru i różnego wyznania, którego członkowie usilnie, non stop i bez przerw debatują nad tym, czy uwierzyć w coś, w co uwierzyć się nie da... Główkują, kombinują, negują, zaprzeczają, drapią się po głowach... i gadają. 

Ot, i cała akcja.

Włączenie dodatkowo pewnej pani z trylogii Pan Mercrdes jest dla mnie zabiegiem totalnie omyłkowym, ponieważ dla tych, którzy owej trylogii nie tknęli palcem, będzie to tylko pierwiastek zamieszania. I nudy. Dekoncentracji. Tak mi się wydaje. 
Potwór - bo takowy jest, i owszem, jest... groteskowy. Końcowe dialogi wyjaśniające esencję jego żywotności - żenujące. 
Tragedia.

Historia z potencjałem - MOGŁO BYĆ 100% Kinga w Kingu. Ale nie było. Fanom kryminałów będzie się z pewnością podobać tak opowieść z dreszczykiem, ale ja nastawiłam się na czytanie KINGA, nie Cobena...

No cóż...
I tak KOCHAM KINGA!!! 
Pamiętajmy, że jest on już prawie wiekowy staruszkiem. Może gdzieś jeszcze tlą się w nim ogniki grozy...:)))