Otulina recenzja

Ludzkie życie jest pajęczą siecią kłamstw i podstępów. Uciekamy w półprawdy, zagadujemy sumienie i zaklinamy rzeczywistość. Kłamstwo nas dogania, a prawda ucieka, bo najtrudniej jest w nią uwierzyć. Niszczycielska moc odbiera rozum. Nieuczciwość wpływa na wybory i często je determinuje. I pomimo, że rodzi obrzydzenie, gniew, smutek to i tak brniemy bezczelnie i bezwstydnie w tę spiralę, z której trudno się wyplątać. Zło czynione przez człowieka nie dzieje się bez powodu.

Pewnej lipcowej nocy grupa nastolatków wyrusza do Puszczy Kampinowskiej w poszukiwaniu duchów. Jedna z dziewczyn nie dociera na miejsce spotkania. Jej zwłoki zostają odnalezione w okolicach Mogilnego Mostku. Rodzice przeżywają koszmar, a mieszkańcy Kampinosu są wstrząśnięci. Wśród nich krąży morderca.

Klimatyczny kryminał otoczony złowieszczą, duszną atmosferą, która staje się filarem labiryntu przypuszczeń i niedomówień. Pośród leśnej głuszy zamieszkuje zło, które oplata mackami. Otulina parku narodowego z majaczącymi wierzeniami w tle intryguje. Spacer po puszczy niesie ze sobą niebezpieczeństwo. Zapada mrok, który otula mieszkańców. Pozornie oczywiste rzeczy wcale takimi nie są. Podrzucone strzępy informacji nie ułatwiają. Śledczy krążą, by dotrzeć do prawdy w strugach deszczu i kłamstw. Te wylewają się nagle tworząc inną rzeczywistość.

"Ta puszcza najpierw zeżre ciebie, a potem twoje życie".

Świetnie ukazana małomiasteczkowa mentalność. Konserwatywna społeczność, pełna tajemnic, oskarżeń, plotek i przemilczeń. Ludzie, którzy tworzą świat pozorów, gdzie pragną się skryć. Autor porusza szereg problemów współczesnych nastolatków, od depresji po hejt. Zdaje się, że ci młodzi ludzie mają ich więcej niż niejeden dorosły.

Ucieczka od cywilizacji, w rejony spokoju, ciszy, ma przynieść wytchnienie. Nic bardziej mylnego. Perfekcyjnie nakreśleni bohaterowie zatracają się w pędzie życia, zapominając o tym co ważne. Tragedia ich kruszy. Koniec, od którego nie ma ucieczki.

Wyrazista, zaskakująca powieść, wyróżniająca się nieoczywistością.
Klaudiusz Szymańczak stworzył niezwykle realistyczną i wciągającą historię, która przyciąga do siebie jak magnes. Polecam!