Pechowa dziewczyna recenzja

Basia jest pechowa. Tak o sobie myśli i tak o sobie mówi.

Basia rzecz jasna mocno przesadza, no dobrze, pecha ma może do mężczyzn, ale poza tym całkiem nieźle sobie radzi.Studiuje, prowadzi hotel swojej ciotki, ma oddaną przyjaciółkę, której żaden pech nie odstraszył od lat.

Gdy poznaje Maksa wydaje się, że wreszcie trafiła na odpowiedniego mężczyznę. Oboje do siebie pasują, on jest wyraźnie zauroczony, ona też dość szybko się w nim zakochuje. No, ale jest jeszcze przecież pech, który oczywiście pojawia się i wszystko psuje. A może jednak nie wszystko? Może nie wszystko da się popsuć,może są rzeczy niezniszczalne?

O tym każdy czytelnik musi przekonać się sam.

Książkę czyta się w tempie iście ekspresowym. Perypetie Barbary wciągają bardzo mocno. Z resztą nie sposób nie polubić tej uroczej bohaterki. Rozbraja po prostu swoją osobowością.

"Pechowa dziewczyna" jest idealna na wieczór , bądź dwa. Doskonała jako odskocznia od problemów, jako reset po ciężkim dniu. Lekka w odbiorze i całkiem przyjemna. Jedyne, co mniej mi się podobało, to częste opisy strojów. Zbyt dokładne i niekoniecznie potrzebne. Poza tym nie w każdym ubraniu wygląda się idealnie, jednak bohaterom zawsze udawało się otrzymać fantastyczny wgląd. Zupełnie jakby to było najważniejsze w życiu.

Nie mniej, jeśli przymkniemy na to oko, a być może nie każdego te opisy będą irytować, to całokształt oceniam dość wysoko i zachęcam do lektury.