W otchłani recenzja

Miłość od pierwszego wejrzenia prawda czy mit? Wierzycie, czy raczej sceptycznie do tego podchodzicie? Według mnie to raczej zauroczenie. No bo jak można się w kimś zakochać, pierwszy raz go widząc? Do zakochania się trzeba czasu. A pierwsze wrażenie to raczej zauroczenie.

Pani Katarzyna Wolwowicz niedawno wydała dwie książki kryminalne z cyklu: Komisarz Olga Balicka. Po przeczytaniu tych książek czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy. 8 lutego premierę miał thriller pani Kasi "W otchłani" i od razu chętnie zgłosiłam się po egzemplarz recenzencki. Czy było warto? O tym za chwilę.

Poznajcie Werkę dwudziestosiedmioletnią singielkę,

która pewnego dnia rażona strzałą amora pokochała z wzajemnością doktora. To nic, że dzieliła ich spora różnica wieku,

to się nazywa miłość człowieku.

Po dwóch tygodniach znajomości Dawid jej się oświadcza. Świata poza sobą nie widzą, zamieszkują razem i planują ślub. Miłość jak w bajce prawda? Werka nie widzi w Dawidzie żadnych wad. Zastanawia się, co on w niej widział, że ją wybrał.

"Miłość jest ślepa i dlatego trzeba ją wystawić na widok publiczny, żeby koleżanki mogły zauważyć coś, czego zakochana nie widzi".

Koleżanki Weroniki dostrzegają, że Dawid jest zaborczy i przesadnie opiekuńczy. Dla niego Werka rezygnuje z pracy i spotkań towarzyskich, ale jej to zupełnie nie przeszkadza. Zgubiła swoją niezależność i dobrowolnie podporządkowała się mężczyźnie. O przeszłości Dawida wie bardzo mało. Wokół Weroniki zaczynają się dziać dziwne i niepokojące rzeczy. Oprócz tego na jaw wychodzą kłamstwa ukochanego. Kim tak naprawdę jest Dawid i co zrobił? Mnożą się pytania i robi się coraz bardziej tajemniczo.

Gdzieś w Bieszczadach młody wdowiec Filip próbuje uporać się z żałobą. Kontakt z przyrodą daje mu ukojenie. Niestety jego spokój zostaje zakłócony za sprawą dziwnego znaleziska.

Wbrew pozorom te dwie historie się łączą. Jak tylko odkryjecie wspólny mianownik, będziecie zaskoczeni.

"Nigdy, ale to nigdy nie można się poddawać! Póki jest życie, póty jest nadzieja!"

Pani Katarzyna Wolwowicz przeszła samą siebie, ta książka jest fenomenalna! Tak wciągającej lektury dawno nie czytałam. Emocje podczas czytania sięgają zenitu. A zakończenie to po prostu petarda. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Szczęka opada.

Polecam!

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Zwierciadło.