Oszustka recenzja

Marta to szczęśliwa żona i matka, a także spełniająca się zawodowo pani weterynarz. Pewnego dnia przeszłość, którą starała się pogrzebać, wraca do niej w dość brutalny sposób... Pod jej domem samochód potrąca jej dawno niewidzianą matkę, a gabinet zostaje przeszukany. Od tego momentu rusza lawina zdarzeń, którą ciężko będzie zatrzymać. Kobieta rozpoczyna walkę o to, by sekrety pozostały w ukryciu...

Styl pisarki cechuje elokwencja, a jednocześnie lekkość podszyta odrobinką humoru. Narracja została poprowadzona pierwszoosobowo i wzbogacona o liczne retrospekcje. Ten zabieg pozwala nieco lepiej poznać główną postać. Co prawda niektóre jej zachowania czy decyzje dość mocno mnie irytowały, jednak bohaterowie nie są po to, aby wzbudzać sympatię, ale żeby ich kreacje zapadały w pamięć. Akcja ze strony na stronę nabiera szybszego tempa, a intryga stworzona przez autorkę przybiera coraz bardziej niebrawdobodobny obrót. Budzi to w czytelniku ciekawość, co do dalszego rozwoju wydarzeń, ale też przyprawia o lekką dezorientację. Odbiorca zaczyna gubić się w swoich domysłach oraz zastanawiać się, komu tak naprawdę powinno się wierzyć w tym całym zamieszaniu. Zakończenie zaskakuje, a jednocześnie daje duże pole dla wyobraźni, gdyż Agnieszka Śmigielska pozostawiła je otwarte.

Sądzę, że najważniejszym przesłaniem tej lektury jest powiedzenie, praktycznie wszystkim znane: kłamstwo ma krótkie nogi. Życie zbudowane na fałszu to zwykła iluzja, niestabilna fasada, która w każdej chwili - cegiełka po cegiełce - może zacząć się spać. Próbując ją ratować wplątujemy się w kolejny gąszcz mistyfikacji, doprowadzając do całkowitej ruiny. Dopiero stojąc na gruzach wymyślonego przez siebie świata, człowiek zdaje sobie sprawę, iż odbudowanie go bywa nierealne. Naprawienie doszczętnie zniszczonego zaufania okazuje się taką mission impossible...

Kolejnymi aspektami poruszonymi przez Panią Aleksandrę były ciężkie dzieciństwo w jednej z szemranych dzielnic oraz trudne relacje rodzinne. Praktycznie zawsze zostawiają one ślady w ludzkiej psychice, oddziałują na późniejszą egzystencję czy też wpływają na dokonywane wybory. Nie każdy potrafi wyrwać się spod ich wpływu, co wywołuje w osobie pokrzywdzonej frustrację, gniew, zazdrość bądź chęć odwetu. Może to zaburzać jej percepcję lub prawidłową ocenę sytuacji.

Podsumowując w dwóch krótkich zdaniach. Moim zdaniem to całkiem udany debiut, widać, że autorka ma potencjał. Chętnie sięgnę po następne książki, które, mam nadzieję, powstaną.