Łowca recenzja

Są takie książki, od których ciężko się oderwać. Powieści, które chodzą za nami i chcą być czytane w każdej wolnej chwili. Historie, które na długo zapadają w pamięć. Taka właśnie jest seria Zapomniana Księga Pauliny Hendel, a ja właśnie skończyłam czytać trzeci tom.

Historia zatoczyła koło i Hubert ponowie trafia do Święcina. Tym razem nie jest już zagubionym nastolatkiem w ciele dorosłego mężczyzny. Pamięta nie tylko to, co się działo przez poprzednie siedem lat, ale też co wydarzy się w ciągu najbliższych miesięcy. Pamięta śmierć swoich przyjaciół i stara się zrobić wszystko, aby ich ocalić, ale czy jest to możliwe? Czy można zmienić przyszłość? I czy uratowanie jednej osoby, nie pociągnie za sobą niemożliwych do przewidzenia konsekwencji? Czy można uciec przed śmiercią?

Jak ja się dobrze przy tym bawię! Podoba mi się koncepcja autorki na tę historię. Mogłoby się wydawać, że skoro wiem, co się wydarzy, Łowca będzie nudną i przewidywalną książką. Nic bardziej mylnego! Hubert też wie, co się wydarzy i stara się do tego nie dopuścić. Czytanie o tym, jak ten młody mężczyzna próbuje zmienić przyszłość, jest niezwykle fascynujące. Ponownie spotkanie z bohaterami znanymi z pierwszego tomu. No i wiele zdarzeń znanych nam ze Strażnika dopiero teraz nabiera sensu. Otrzymujemy odpowiedzi na wiele pytań, które kiedyś sobie zadawaliśmy. Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłu, na jaki wpadła Paulina Hendel i czytam Zapomnianą Księgę z prawdziwą przyjemnością.

Bohaterowie są wyjątkowo - każdy na swój sposób. W szczególności Huber i Zuza. To gówna zagadka, która nie daje mi spokoju. Co się z nimi dzieje i dlaczego akurat z nimi? Ale nie tylko ta dwójka przypadła mi do gustu. Uwielbiam praktycznie ich wszystkich - mieszkańców Dąbrówki, Święcina i innych zaprzyjaźnionych wiosek. To jak odnaleźli się w nowym świecie i jak starają się go odbudować jest niezwykle inspirujące. Również demony są świetnie wykreowane. Nie są potworami z mroku. Stają się zwierzętami - straszniejszymi, groźniejszymi, ale zwierzętami. A zwierzęta można wykorzystać na różne sposoby.

Świat, który wykreowała autorka oraz prawa, które nim rządzą, są tak skonstruowane, że nie mam się do czego przyczepić. Wszystko jest logiczne i dobrze uzasadnione, a mi nie pozostaje nic innego, jak cieszyć się lekturą. Łowca to kolejna książka spod pióra Pauliny Hendel, którą miałam okazję czytać i kolejna, która tak bardzo mi się spodobała. Dlatego śmiało i bez żadnych wątpliwości polecam powieść tej pani każdemu, kto gustuje w fantastyce lub chce rozpocząć swoją przygodę z tym gatunkiem literackim. Tym bardziej, że jest to polska autorka, a uważam, że polska fantastyka wciąż przez wielu jest niedoceniana. A przecież to, co polskie również potrafi być świetne! W tym także fantastyka.