Ostatnia tajemnica recenzja

" Kiedy masz za złe Panu Bogu,

Hospicjum-umieralnia, ostatni przystanek, miejsce, z którego się już nie wraca. Przecież nikt z własnej woli, tam nie trafia. Ludzie mają dzieci, wnuki i na dobrą sprawę ma im kto na starość podać przysłowiową "szklankę wody". Tego czy dożyjemy sędziwego wieku, nie możemy być pewni. Po drodze może przyjść choroba. W dzieciństwie rodzice zajmują się dziećmi i tego samego oczekują od nich na starość. W życiu różnie się układa i nie zawsze jest nam dane opiekować się naszymi rodzicami czy dziadkami. Zniedołężniali, schorowani, umierający wymagają opieki przez całą dobę. Tylko hospicjum może im to zapewnić. A ludzie, którzy odchodzą z tego świata, nie mają wygórowanych wymagań. Potrzebują jedynie odrobiny uwagi, zrozumienia, zainteresowania i czasu, którego często nikt dla nich nie miał.

"Na ludzi już same słowa: hospicjum, choroba, śmierć działały odstraszająco albo wywoływały skrępowanie".

U Sabiny choroba postępuje bardzo szybko. Kobieta postanawia przenieść się do hospicjum. Wie, że będzie to bilet w jedną stronę. Pakuje swoje całe życie do walizki i zamawia taksówkę. Tak się składa, że taksówkarz Artur jest mężem Elizy, która w hospicjum pracuje jako wolontariuszka. Małżeństwo odegra w tej ostatniej wędrówce Sabiny szczególną rolę. Seniorka czas, który jej pozostał, wykorzystuje na wspomnienia. Wcześnie została sierotą, wychowywana przez wujostwo, które zapewniło jej godne dzieciństwo, aż wreszcie zakochana bez pamięci w Kazimierzu wyszła za niego za mąż i razem zamieszkali. Sabina wie, że jej czas jest policzony i ma jedno marzenie, chce poznać wnuczkę Heike mieszkającą w Berlinie. Przez pewne niedomówienia i tajemnice kontakt Sabiny z synem Piotrem dawno temu się urwał. Czasu nikt nie cofnie, krzywd nie naprawi, ale być może jest jeszcze szansa na pojednanie się z najbliższą rodziną.

"Czasem niewiedza wydaje się najwygodniejszym rozwiązaniem".