Rzecz o mych smutnych dziwkach recenzja

Gabriel Garcia Marquez jest jednym z najlepszych współczesnych pisarzy. Prawdziwy gigant literatury. Jest też najwybitniejszy przedstawiciel tzw. realizmu magicznego, czyli nurtu we współczesnej literaturze nawiązującego do magii i wierzeń ludowych. W codzienną rzeczywistość wprowadzone zostają elementy tajemnicze, niespotykane, dziwne i nieracjonalne. Nurt ten narodził się i rozwinął w krajach Ameryki Południowej w drugiej połowie XX w.
W związku z zaawansowanym wiekiem Marqueza światowa krytyka uznała, że wydana w 2004 r. „Rzecz o mych smutnych dziwkach” będzie jego ostatnią powieścią. Te przypuszczenia miała potwierdzać okładka, na której umieszczone zostało zdjęcie odchodzącego w dal staruszka. Nawiązanie do postaci autora nasuwało się samo. I faktycznie, jak na razie jest to ostatnia opublikowana powieść mistrza Marqeza. Wszystkim wielbicielom jego twórczości pozostaje czekanie, czym jeszcze zaskoczy nas osiemdziesięciopięcioletni geniusz słowa.
„Rzecz o mych smutnych dziwkach” to taki swego rodzaju pamiętnik. Dziewięćdziesięcioletni staruszek przy okazji kolejnych urodzin wspomina burzliwe koleje swojego życia. Nie spełnił się biedaczek ani w miłości, ani w pracy zawodowej. Jednak dopóki czuje krążące w sobie życie pragnie spełnić swoją szaloną zachciankę sprzed lat. Jego wybór jest dość szokujący. Otóż szanowny senior pragnie przeżyć noc z dziewicą. Z pomocą przychodzi znana mu od lat burdelmama....
Już sam tytuł powieści może budzić kontrowersje. Jednak wszyscy, którzy czekają na pikantne szczegóły i niemoralne opisy będą rozczarowani. Mimo zmysłowej atmosfery Marquez nie przekracza granicy dobrego smaku. Staruszek bardziej niż ciała małolaty pragnie jej uwagi. Pragnie nawiązać i rozwinąć przyjaźń duchową. Dziewczyna wcale nie ma zaspokoić go fizycznie. Raczej uleczyć jego skołatane serce, odpędzić samotność. Smutek staruszka jest głębszy i bardziej rozdzierający niż tytułowych dziwek.
Marqez napisał naprawdę piękną powieść o ostatnim i może najważniejszym porywie serca.
Polecam nie tylko tym wrażliwym :)