Osobliwy dom pani Peregrine recenzja

"Osobliwy dom pani Peregrine"

Glownym bohaterem jest Jacob, który nie zachowuje się jak typowy chłopiec. W relacjach rodzinnych niestety nie do końca mu się udało, ponieważ rodzice ciągle się kłócą i nie zwracają na niego całkowitej uwagi. Najbardziej kochaną przez chłopca osobą jest dziadek. Starszy pan od małego bawił się z chłopakiem, opowiadał mu mroczne i tajemnicze historię, po prostu był przy Jacobie. Jednak staruszek poprzez swoje doświadczenia życiowe, lub (jak twierdzą rodzice chłopaka) wybujałą wyobraźnię zaczyna zachowywać się dziwnie. Uważa, że ktoś go śledzi, że jest w niebezpieczeństwie, że ONI chcą go zabić i ciągle na niego czekają w zakamarkach ciemności. Przesądy te niestety się sprawdzają i akcja powieści zaczyna się od znalezienia przez Jacoba ciała dziadka w lesie za domem staruszka. Ostatnie słowa dziadka kierują chłopaka na tajemniczą wyspę z Opowieści starca, na którą postanawia się wybrać i tym samym rozpocząć przygodę życia.

Książką przeczytałam już jakiś czas temu, więc wszystkiego nie pamiętam dokładnie, ale mogę powiedzieć, że była osobliwa, dokładnie jak mówi tytuł.

Jeśli chdozi o gatunek to jest to fantstyka przygodowa. Może i nie znajdziemy w niej latający robotów, lub świata zmechanizowanego z 2080r., jednak potwory, nietypowe moce i podróże w czasie są tam na porządku dziennym.

Poruszony wątek podróży w czasie i pętli czasowych jest moim zdaniem mocno na plus. Nie jest on zbyt skąplikowany, za to mocno nadaje klimat całej książki.

Autorka wprowadziła także wątek romantyczny, więc każdy znajdzie coś dla siebie. Wielbicielom młodzieżowych romansów na pewno przypadnie on do gustu. Ja jako ich przeciwniczka, uważam że nie jest zły w tej książce, ponieważ toczy się pobocznie i nie jest głównym tematem książki, a właściwie dodaje swoistego uroku.

Moim zdaniem bohaterzy są cudownie wykreowani. Charaktery różnią się od siebie, zachowania są typowe dla postaci i nie powtarzają się. Za charakteryzację naprawdę wielki ukłon w stronę autorki!

Jedynym problemem dla mnie, było wydanie filmowe ;___; Wprowadzenie zdjęć i listów to super pomysł, (nadają tajemniczego klimatu) jednak kadry z filmu to już za dużo. Po prostu wolałabym sama sobie wyobrazić wygląd tych postaci, a nie mieć wszystko podane w formie aktorów grających w filmie.

To tylko moje zdanie! Polecam książkę, bo jest ciekawa i na pewno kiedyś sięgnę po kolejne części z tego cyklu.