Saharyjskie dni recenzja

Sanmao, autorka książki  Saharyjskich dni,  zabiera nas w podróż po Saharze Zachodniej.   Jest to świat, który przyciąga i odpycha swoją bezkresną pustką. Świat pustyni nie jest pokazany tylko z okna luksusowego apartamentowca, pisarka mieszka w dzielnicy, w której mieszkają  Sahrawi i doświadcza codziennych trudów mieszkania na pustyni, wędrowania po wodę, zdobywania jedzenia i podstawowych rzeczy do prowadzenia domu. 
Każde opowiadanie, które pojawia się w tym zbiorze jest zupełnie inne, a zarazem z każdego z nich wypływa mądre, spokojne i dobre spojrzenie na drugiego człowieka. Człowieka o zupełnie odmiennej kulturze, często z zaskakującymi zwyczajami, które stoją w sprzeczności z wcześniejszymi doświadczeniami autorki.  Sanmao pokazuje codzienne życie Sahrawi, ich wierzenia, przekonania, poziom ich wiedzy o świecie,  ich wierzenia, zwyczaje i magię, która dotyka autorkę swoją siłą. 
Ogromna pustynia mami Sanmao swoim bezkresnym pięknem , spokojem i różnorodnością jeżeli potrafi się na nią właściwie patrzeć. Każda wizyta w tym  tajemnym świecie jest dla autorki wielkim świętem. Lekkim piórem z ogromną dawką humoru rysuje ludzi i zdarzenia, jest wspaniałą przewodniczką po spalonym słońcem świecie.  Wraz z nią doświadczamy wzlotów i upadków, przemierzamy autem bezdroża,  czujemy zapachy i smaki. Pokazuje nam rzeczy, które nas bawią do łez i te, które napawają nas przerażeniem, gdyż są okrutne. 
Książka z pewnością jest doskonałą lekturą  dla każdego, kto lubi poznawać nowe miejsca, obserwować innych ludzi. Barwny, żywy język autorki sprawia, że lektura jest bardzo przyjemna w odbiorze. Różnorodna tematyka od kulinarnej do politycznej pozwoli każdemu znaleźć coś dla siebie.